ΥΔΡΟΧΟΟΥ
Θεωρία των αριθμών
"Ώδε η σοφία εστίν.. ο έχων νουν ψηφισάτω τον αριθμόν του θηρίου.. αριθμός γαρ ανθρώπου εστί.. και ο αριθμός αυτού χξς'.". (Εδώ είναι αναγκαία η σοφία. Εκείνος που έχει νόησιν άς λογαριάση τον αριθμόν του θηρίου.. είναι αριθμός ανθρώπου και ο αριθμός του είναι χξς' (666).) (Αποκ. Ιωάν. 13.18).
Απ’ αυτήν τη φράση της Αποκάλυψης ξεκινά ένας μεγάλος προβληματισμός. Όποιος δέχεται την Αποκάλυψη ως θείο έργο, δέχεται και τα όσα γράφονται σ’ αυτή στο σύνολό τους. Εδώ μας βεβαιώνει, ότι υπάρχει αριθμός, που χαρακτηρίζει έναν άνθρωπο, καθώς και μία έννοια όπως το “θηρίον”. Ο κάθε άνθρωπος όμως ως χαρακτηριστικό, απ’ όσα γνωρίζουμε, έχει μόνον τ’ όνομα του. Με τ’ όνομα ξεχωρίζουμε έναν άνθρωπο από έναν άλλο. Άρα, εφόσον το μόνο χαρακτηριστικό είναι τ’ όνομα, από εκεί πρέπει να βρούμε τον αριθμό, που είναι κι αυτός χαρακτηριστικός. Ένα όνομα είναι μία λέξη και μία λέξη αποτελείται από γράμματα. Συνεπώς το ζητούμενο είναι να βρούμε τη σχέση, που υπάρχει μεταξύ αριθμών και γραμμάτων.
Η γλώσσα στην οποία είναι γραμμένη η Αποκάλυψη και τα Ευαγγέλια, πλην του Ματθαίου, είναι η ελληνική. Έτσι τα γράμματα είναι τα 24 της ελληνικής. Τα γράμματα ενός αλφαβήτου όμως, είναι χαρακτηρισμένα με κάποιον αριθμό. Έτσι: το άλφα είναι πάντα πρώτο και χαρακτηρίζεται από τον αριθμό 1, ενώ το γιώτα είναι ένατο και χαρακτηρίζεται από τον αριθμό 9. Εδώ θα συναντήσουμε ένα άλλο πρόβλημα. Ενώ τα γράμματα είναι 24, οι αριθμοί είναι εννέα. Το μηδέν δεν υπολογίζεται, γιατί δεν αντιπροσωπεύει κανένα γράμμα. Εφόσον λοιπόν προσπαθούμε να βρούμε έναν τύπο ή έναν πίνακα, που να δείχνει τη σχέση αυτή, πρέπει ν’ αποφασίσουμε για την ακριβή αντιστοιχία —αν το κάπα είναι 1 ή 10, όπως και το ωμέγα 6 ή 24—.
Εδώ, είναι ανάγκη να γυρίσουμε πίσω στο Λόγο του Χριστού, που είναι Γνώστης. Το ζητούμενο στην όλη διδασκαλία Του είναι να γεννηθεί ο Υιός του Ανθρώπου. Για να γεννηθεί ένας άνθρωπος, πρέπει να συμπληρωθούν 9 μήνες. Επίσης μας διαβεβαιώνει ότι πριν να γίνουν όλα, όσα πρέπει να γίνουν, δε θ’ αλλάξει ούτε ένα “Ιώτα”, που αντιστοιχεί στο 9. Όλα αυτά σημαίνουν ότι κάθε φορά, που ένα γράμμα ξεπεράσει το 9 γυρνά πίσω στην αρχή. Αυτό συμβαίνει, γιατί κάθε αριθμός είναι ένα βήμα, που πρέπει να γίνει και το βήμα είναι σημαντικό. Τα γράμματα είναι αυτά, που γεμίζουν τον κάθε αριθμό. Έτσι το κάπα είναι 1 και το λάμδα, που είναι το αμέσως επόμενο, είναι 2 και η αντιστοιχία συνεχίζεται.
Ο παρακάτω πίνακας δείχνει αναλυτικά αυτήν την αντιστοιχία μεταξύ γραμμάτων και αριθμών.
Αντιστοιχία μεταξύ γραμμάτων και αριθμών
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
α | β | γ | δ | ε | ζ | η | θ | ι |
κ | λ | μ | ν | ξ | ο | π | ρ | σ |
τ | υ | φ | χ | ψ | ω |
|
| ς |
Όλα τα παραπάνω έχουν μόνο φιλολογική αξία κι όσο εύκολα μπορεί κάποιος να τα δεχτεί, παρόμοια, αν όχι με μεγαλύτερη ευκολία, μπορεί και να τ’ απορρίψει. Για να έχει βάση μία οποιαδήποτε θεωρία, πρέπει να έχει κι εφαρμογή. Πώς μπορούμε όμως να διαπιστώσουμε ότι τα παραπάνω έχουν κάποιο νόημα ή κάποια εφαρμογή; Πάλι πρέπει ν’ ανατρέξουμε στο Λόγο του Χριστού και στο Ευαγγέλιο γενικότερα. Πρέπει να βρούμε μερικά στοιχεία, τα οποία θα μας βοηθήσουν να βρούμε τα κλειδιά, για να ξεκλειδώσουμε τις έννοιες. Όταν διαβάζουμε την Αποκάλυψη, φτάνουμε σ’ αδιέξοδο, προσπαθώντας να φανταστούμε τους δράκους, την πάρδαλη ή τις ακρίδες. Κι αν ακόμα η φαντασία μας οδηγήσει κάπου, έχουμε το ίδιο ακριβώς πρόβλημα. Άλλοι μπορούν να δεχτούν την άποψή μας κι άλλοι όχι. Η ύπαρξη αυτών των εννοιών αποδεικνύει αρχικά ότι το κείμενο αυτό —και θα δούμε και ποια άλλα κείμενα— είναι κλειδωμένο.
Καθώς αναζητούμε μία άκρη μέσα από το Ευαγγέλιο, φτάνουμε στο χωρίο, όπου ο Ιησούς μ’ επιμονή δε δέχεται το επίθετο “αγαθός”. Αγαθός, κατά τον Ιησού, είναι μόνον ο Θεός.. (Ματθ. 19.16-19.17) "Και ιδού είς προσελθών είπεν αυτώ.. διδάσκαλε αγαθέ, τί αγαθόν ποιήσω ίνα έχω ζωήν αιώνιον; ο δε είπεν αυτώ.. τί με λέγεις αγαθόν; ουδείς αγαθός ει μή είς ο Θεός." (Ένας πλησίασε καί τού είπε, "Διδάσκαλε αγαθέ, τί καλό πρέπει νά κάνω διά νά έχω αιώνιον ζωήν;". Αυτός δέ τού είπε, "Γιατί με λές αγαθόν; Κανείς δέν είναι αγαθός παρά ένας, ο Θεός.). Αν προσθέσουμε τους αριθμούς, που αντιστοιχούν στα γράμματα των δύο αυτών λέξεων, αποκαλύπτεται ότι υπάρχει μία “σύμπτωση”. Σύμφωνα με τον παραπάνω πίνακα ισχύει:
Θ+ε+ό+ς = Α+γ+α+θ+ό+ς = 28
8+5+6+9 = 1+3+1+8+6+9 = 28
και άρα Θεός = 28 = Αγαθός. Στην ίδια φράση δεν αρνείται τον προσδιορισμό “διδάσκαλος”. Βλέπουμε πάλι την ταύτιση: Χριστός = 46 = Διδάσκαλος. Ο Χριστός μιλώντας με τους Ιουδαίους, ισχυρίστηκε ότι αν γκρεμίσουν το ναό, θα τον ξαναχτίσει σε 3 ημέρες και οι μαθητές Του το συνδύασαν με την Ανάστασή Του. Ο ναός, κατά τους Ιουδαίους, απαίτησε 46 χρόνια για ν’ ανεγερθεί. Ο προφήτης Ησαίας, προφητεύοντας, λέει ότι η Παρθένος Μαρία θα γεννήσει Υιόν, που θα θυσιαστεί για τις αμαρτίες του κόσμου και θα ονομάζεται Εμμανουήλ = 33. Το 33 μας παραπέμπει απευθείας στην ηλικία του Χριστού κατά τη στιγμή της Θυσίας.. άρα ο Χριστός τη στιγμή εκείνη είναι ο Εμμανουήλ = 33. Ο Χριστός μέσα στο Λόγο Του δεν αποκαλύπτει απευθείας την ταυτότητά Του, αλλά χρησιμοποιεί μυστηριώδεις προσδιορισμούς. Ταυτίζει τον Εαυτό Του με το φως ή την αλήθεια. (Ιωάν. 8.12) “Εγώ ειμί το φώς τού κόσμου”. Ο Χριστός είναι το φως κι εμείς πρέπει να διερευνήσουμε τι ακριβώς εννοεί. Φως παράγει ένας λύχνος και φως παράγει επίσης ο ισχυρότερος των φωστήρων ο Ήλιος. Την ταυτότητά Του την αναζητούμε, όχι στην έννοια του φωτός που είναι σχετική, αλλά στην έννοια του φωστήρα που είναι η απόλυτη. Ο Ήλιος παράγει απόλυτα ισχυρότερο φως από μία λυχνία. Αν ο Χριστός είναι ο Υιός του Θεού, τότε το φως Του μόνο μ’ αυτό του Ηλίου μπορεί να παραλληλιστεί και άρα ο Ίδιος με τον Ήλιο. Ήλιος = 33 = Εμμανουήλ, και, Φωστήρας Ήλιος = 77 = Υιός του Ανθρώπου. Επίσης στο (Ιωάν. 18.37) αναφέρει τα εξής δυσνόητα: "Εγώ είς τούτο γεγέννημαι καί είς τούτο ελήλυθα είς τόν κόσμον, ίνα μαρτυρήσω τη αληθεία. Πάς ο ώς εκ της αληθείας ακούει μου της φωνής" (Εγώ γι’ αυτό γεννήθηκα καί γι’ αυτό ήλθα εις τόν κόσμον, διά νά μαρτυρήσω τήν αλήθειαν. Όποιος είναι από τήν αλήθειαν, ακούει τήν φωνήν μου.). Ο Λόγος Του σ’ αυτό το σημείο είναι σε μεγάλο βαθμό σύνθετος και περίπλοκος. Αποκαλύπτει το λόγο γέννησής Του που είναι η μαρτυρία της αλήθειας, αλλά ταυτόχρονα μας βεβαιώνει ότι αυτά που λέει είναι αληθινά. Η ταύτιση με την αλήθεια είναι έμμεση γιατί Αυτός λέει την αλήθεια και Αυτόν ακούει όποιος είναι από την αλήθεια. Ο Ίδιος είναι η Αλήθεια και αυτή είναι η Μαρτυρία Του. Αυτά είναι αληθινά εφόσον ο Ίδιος τα βεβαιώνει. Αλήθεια = 33 = Μαρτυρία = Μάρτυρας. Αυτός που αναφέρεται εκείνη τη στιγμή στην αλήθεια είναι ο Χριστός. Χριστός = 46 = Αληθινός = Παναληθής. Ο Παναληθής είναι ο Υιός του Ανθρώπου που γεννήθηκε για να σώσει τον κόσμο με τη μαρτυρία της Αλήθειας. Υιός του Ανθρώπου = 77 = Σωτήρας του κόσμου = Λάμψη της Αλήθειας. Στην παραβολή της αμπέλου ο Χριστός αυτοχαρακτηρίζεται “Άμπελος” = 33. Απ’ αυτό βγάζουμε το συμπέρασμα ότι γνώριζε τα κλειδιά και τα χρησιμοποίησε στην αποστολή Του.
Αυτό που θα εξετάσουμε αργότερα είναι, γιατί ο άγγελος υπέδειξε στους γονείς Του να τον ονομάσουν Ιησού = 42. Ο Χριστός πολύ συχνά αναφέρεται στη λέξη “κοιλιά”. Ό,τι μπαίνει στον άνθρωπο δεν μπορεί να τον κάνει ακάθαρτο, γιατί δεν μπαίνει στην καρδιά αλλά στην κοιλιά. Εκεί επεξεργάζεται κι αν είναι άχρηστο, αποβάλλεται. Η λέξη “κοιλιά”, υπολογισμένη όπως προηγουμένως, είναι ίση με το 28, που ισοδυναμεί με τη λέξη “Θεός”. Πώς όμως συνδέονται αυτά μεταξύ τους; “Ώδε η σοφία εστίν”. Με τη σοφία του ο άνθρωπος ξεχωρίζει το καλό από το κακό, το χρήσιμο από τ’ άχρηστο. Η λέξη “σοφία” είναι κι αυτή 28. Ο Θεός, εφόσον είναι Πνεύμα, πρέπει να είναι το σύνολο της σοφίας. Ας πούμε Σοφία με κεφαλαία. Σ’ άλλη αναφορά πάνω στη λέξη “κοιλιά”, ο Χριστός λέει ότι, όποιος διψά, μπορεί να πάει σ’ Εκείνον και τότε θα τρέξουν από την κοιλιά του “ποταμοί ύδατος ζώντος”. Κατ’ αναλογία λόγω ομοιότητας, αφού ο Θεός είναι η Σοφία, ο Υιός Του πρέπει να έχει σχέση με τη λέξη “ποταμός”. Ο Χριστός μάς έδωσε πληροφορίες για τον Πατέρα Του, επομένως από την άπειρη Σοφία του Θεού έρευσε, μέσω του Χριστού, σοφία και στους ανθρώπους. Η λέξη “ποταμός” είναι ίση με 33, για το οποίο γνωρίζουμε τι σημαίνει. Ο Χριστός επίσης, πολλές φορές, αναφέρει ότι είναι “εκ των άνω”. Άνωθεν γεννημένος. Με τη λέξη “Άνωθεν” χαρακτηρίζει την προέλευσή Του. Άνωθεν = 28. Άρα αυτός που είναι γεννημένος Άνωθεν, είναι γεννημένος από τη Σοφία, επομένως από το Θεό. Εξαιτίας αυτής της ταύτισης μεταξύ Θεού και Σοφίας, φυσικό είναι ο Υιός να ταυτίζεται επίσης με την έννοια “σοφός”. Σοφός = 33.
Στο νόμο των Ιουδαίων είναι γραμμένο: “Εγώ είπα, είσθε Θεοί”. Αυτό σημαίνει ότι ο Θεός βοηθά τους ανθρώπους να γίνουν Θεοί. Όμως πριν τη γενική Θέωση όλων των ανθρώπων, λόγω του θεϊκού ενδιαφέροντος για όλους, κάποιοι έχουν θεωθεί. Αυτοί είναι εκείνοι, που στέκονταν επάνω στο Όρος Σιών = 28, δηλαδή, Άνωθεν = 28. Το χαρακτηριστικό τους είναι ότι είναι Άμωμοι = 28, δηλαδή, Θεοί = 28. Αυτοί βοηθούν το Αρνίον.. το ακολουθούν κι είναι Εργάται = 28. Ο Χριστός πολύ συχνά κατακρίνει τους Ιουδαίους, γι’ αυτά που διδάσκουν και γι’ αυτά που λένε. Όλα αυτά τα χαρακτηρίζει προϊόντα της καρδιάς. Η καρδιά όμως είναι γεμάτη Αίμα = 14. Αυτό το 14 έχει σχέση με την καταγωγή των Ιουδαίων μέχρι και την έλευση του Χριστού. Είναι 3 ομάδες γενιών από 14 γενιές η κάθε μία. 3χ14 = 42 = Ιησούς.
Αν και βλέπουμε όλες αυτές τις “συμπτώσεις”, ο προβληματισμός όχι μόνο δε λιγοστεύει, αλλά γίνεται ολοένα και πιο έντονος. Γιατί είναι κλειδωμένες οι λέξεις, κι αυτό πού εξυπηρετεί; Έχει σημασία που η λέξη “Θεός” χαρακτηρίζεται με τον αριθμό 28 και ποια θα ήταν η διαφορά, αν το 28 ήταν 29; Γιατί η επίμονη άρνηση του Χριστού να δεχτεί το χαρακτηρισμό “αγαθός”, ενώ ως έννοια έχει συνώνυμα, που Του αποδίδονται και τα δέχεται; Ο Χριστός, σε πολλές συζητήσεις, άφησε διφορούμενη την πραγματική Του ταυτότητα. Ο Πέτρος “ομολόγησε” ότι Αυτός ήταν ο Χριστός. Χριστός άραγε σημαίνει και Μεσσίας; Γιατί ο Χριστός ταυτίστηκε σχεδόν με το Μεσσία στη συζήτηση με τη Σαμαρείτιδα και μόνον εκεί, ενώ και μόνον που συζήτησε μ’ αυτή τη γυναίκα, ήταν κάτι, που φάνηκε περίεργο στους μαθητές Του; Η Σαμαρείτιδα προσδιορίζει το Μεσσία μ’ έναν τρόπο που ο Χριστός αποδέχεται.. θα είναι Αυτός, που θα κάνει τα πάντα γνωστά στον κόσμο. Θα μιλήσει για το Θεό, για τον Υιό Του, για τον άνθρωπο. Δεν αναφέρεται σε Θυσία. Όλη όμως η προσφορά και το έργο του Χριστού, αναδεικνύονται με την κορυφαία πράξη Του, τη Θυσία.....
.....
Το παραπάνω κειμενο ειναι απόσπασμα .. απο τα πρώτα κεφάλαια του βιβλίου του
Παναγιώτη Τραιανού - ΥΔΡΟΧΟΟΥ
ολοκληρο το κείμενο καθώς και αλλα ενδιαφέροντα κείμενα για την Καινή Διαθήκη, την Αποκάλυψη, Πυραμίδες,
Υ Δ Ρ Ο Χ Ο Ο Σ
Συνοπτική περιγραφή της θεωρίας των αριθμών
Η ελληνική γλώσσα συνδέεται με το μυστήριο και είναι ένα από τα θεμέλια της Δημιουργίας. Είναι το τελειότερο εργαλείο στο χώρο του πνεύματος, γιατί είναι η μοναδική κλειδωμένη μορφή λόγου. Τα κλειδιά που κλειδώνουν και ξεκλειδώνουν αυτήν τη γλώσσα τα κατέχει ο Κύριος της γνώσης. Αυτός που τα λαμβάνει είναι υποχρεωμένος να σέβεται τον Κύριο και άρα να συμμορφώνεται στις υποδείξεις Του. (Ματθ. 10.9) "Δωρεάν ελάβατε, δωρεάν δότε.".
Η φράση μέσα στην οποία κρύβεται το μυστήριο της ελληνικής γλώσσας είναι η ακόλουθη: (Ματθ. 19.17) "Ουδείς αγαθός εί μή είς, ο Θεός.". Η παραπάνω φράση περιγράφει μία ισοδυναμία. "Αγαθός" και "Θεός", σύμφωνα με το Χριστό, πρέπει να ταυτίζονται.
Ο παρακάτω πίνακας δείχνει αναλυτικά τις αντιστοιχίες μεταξύ γραμμάτων και αριθμών, ώστε αυτή η ισοδυναμία να είναι δυνατή.
Αντιστοιχίες μεταξύ γραμμάτων και αριθμών
α | β | γ | δ | ε | ζ | η | θ | ι |
κ | λ | μ | ν | ξ | ο | π | ρ | σ |
τ | υ | φ | χ | ψ | ω |
|
| ς |
| | | | | | | | |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
Διαπιστώνουμε ότι:
Θ+ε+ό+ς = Α+γ+α+θ+ό+ς = 28
8+5+6+9 = 1+3+1+8+6+9 = 28
Με τη βοήθεια του παραπάνω πίνακα ξεκλειδώνεται το σύνολο της ελληνικής γλώσσας, σ' ό,τι αφορά είτε ονόματα είτε έννοιες. Ξεκλείδωμα σημαίνει να βρει κάποιος το πραγματικό συνώνυμο μίας λέξης που χρησιμοποιείται σε διαφορετικά κείμενα με διαφορετική μορφή. Η ανάγκη τού κλειδώματος προκύπτει από το γεγονός ότι θα έπρεπε να παραδοθούν προφητείες στους ανθρώπους και ταυτόχρονα οι ίδιες προφητείες να προστατευτούν από άκαιρες ερμηνείες. Η ελληνική γλώσσα χρησιμοποιήθηκε κατ' αυτόν τον τρόπο ως πλατφόρμα πάνω στην οποία μεταφέρονται γνώσεις λαών, τελείως διαφορετικών μεταξύ τους. Ενώ οι γνώσεις δόθηκαν σε διαφορετικούς χρόνους και γλώσσες, με τη χρήση τής ελληνικής γλώσσας υπάρχει δυνατότητα τον κατάλληλο χρόνο να υπάρξει ταυτόχρονη ερμηνεία για το σύνολο αυτών. Αντιπροσωπευτική περίπτωση των όσων αναφέρουμε είναι αυτή του Μεσσία. Ενώ αυτός είναι ένας και αφορά το σύνολο των ανθρώπων, είναι ταυτόχρονα και πολλοί. Οι λαοί ανάλογα με τη θρησκεία τους περιμένουν την έλευσή του με διαφορετικό όνομα και γνωρίζοντας διαφορετικά πράγματα σ' ό,τι αφορά την πορεία του.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι τα εξής:
Θεός = 28 = Αγαθός = Άμωμος = Άγιος = Άδολος = Σοφία = Ευλογία
Εμμανουήλ = 33 = Μάρτυρας = Αλήθεια = Σοφός = Άμπελος
Χριστός = 46 = Διδάσκαλος = Αιώνια δόξα = Κυβερνήτης = Παναληθής
Μεσσίας = 45 = Άγιον Πνεύμα = Πάνσοφος = Παραστάτης = Οδυσσέας = Υδροχόος
Εξακόσια εξήκοντα έξ = 77 = Αποφώλιον βρέφος = Ο όφις ο αρχαίος
Βασιλεία των ουρανών = 80 = Δένδρον της ζωής = Θησαυρός του Θεού
Θηρίον = 42 = Μέθυσος = Άπιστος = Κατήγορος = Χοίρος =Σατανάς ζών =Mαρτύριον
Αγία οικογένεια = 63 = Αιώνιος ζωή = Αλήθεια του Θεού = Θεία κοινωνία
Αναρτήσεις
