Η τέχνη γεννήθηκε στη Ευρώπη 10.000 χρόνια νωρίτερα

Παρασκευή, 15 Ιουνίου 2012,  17:07 

 

Σχετικά Tags 

• τοιχογραφίες, 
• σπηλιά, 
• Ισπανία

Φωτογραφίες από τις τοιχογραφίες στην Ισπανία

Η παλαιότερη τοιχογραφία σε σπηλιά στην Ευρώπη επιβεβαιώθηκε πως έχει ηλικία… 40.800 ετών. Τα παλαιολιθικά σχέδια στη βόρεια Ισπανία χρονολογήθηκαν με ακρίβεια για πρώτη φορά, αποδεικνύοντας πως η τέχνη γεννήθηκε στην Ευρώπη 10.000 χρόνια νωρίτερα από ότι νομίζαμε μέχρι σήμερα.

Αυτό σημαίνει πως τα σχέδια αυτά έγιναν είτε από τους πρώτους ανθρώπους στην περιοχή με τη σύγχρονη ανατομία- οι οποίοι πιστεύεται πως ήταν εκεί πριν από 41.500 χρόνια- είτε από Νεάτερνταλ.

Οι επιστήμονες μπόρεσαν να βρουν με ακρίβεια την ηλικία των τοιχογραφιών χρονολογώντας μικρούς σταλακτίτες. Μελέτησαν έντεκα σπηλιές στη βόρεια Ισπανία, συμπεριλαμβανομένων αυτών σε Altamira, El Castillo και Tito Bustillo που έχουν ενταχθεί στον κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.

Τα ευρήματα στο El Castillo αποδείχθηκε πως έχουν ηλικία περίπου 40.800 ετών κι είναι τα παλαιότερα δείγματα σπηλαιογραφιών στην Ευρώπη, δέκα χιλιάδες χρόνια παλαιότερα από αντίστοιχα ευρήματα στη Γαλλία.

Δείτε τις φωτογραφίες

Αρχαία Ελληνικά στα αγγλικά σχολεία από το 2014!

Τα αρχαία ελληνικά περιλαμβάνονται στις ξένες γλώσσες, που θα διδάσκονται οι μαθητές στη Βρετανία από την ηλικία των επτά ετών, σύμφωνα με το νέο σχολικό πρόγραμμα που έθεσε προς δημόσια διαβούλευση η βρετανική κυβέρνηση και πρόκειται να τεθεί σε εφαρμογή από το 2014.

Η υποχρεωτική διδασκαλία των.....
ξένων γλωσσών από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού είναι μία από τις επτά μεταρρυθμίσεις που εισηγείται η βρετανική κυβέρνηση, σύμφωνα με το ΑΠΕ.

Οι μαθητές θα μαθαίνουν να διατυπώνουν ολοκληρωμένες προτάσεις με τη σωστή προφορά και να εκφράζουν απλές ιδέες. Ανάμεσα στις προτεινόμενες ξένες γλώσσες είναι τα αρχαία ελληνικά, τα λατινικά και τα μανδαρίνικα. Τραγούδια και ποιήματα θα χρησιμοποιηθούν ως εκπαιδευτικά εργαλεία που θα φέρουν σε επαφή τους μαθητές με τη γλώσσα, δια μέσου της αποστήθισης.

Η εισαγωγή της διδασκαλίας των ξένων γλωσσών στο δημοτικό φαίνεται να τυχαίνει ευρείας συναίνεσης. Ο σκιώδης υπουργός Παιδείας Στίβεν Τουίγκ δήλωσε στο BBC, ότι η κυβέρνηση έχει «απόλυτο δίκιο» να κάνει υποχρεωτική τη διδασκαλία των ξένων γλωσσών από την ηλικία των επτά ετών. Πρότεινε μάλιστα να ξεκινάει σε ακόμη μικρότερες ηλικίες.
«Τα παιδιά θα αγαπήσουν τις γλώσσες εάν τους δοθεί η ευκαιρία να τις μάθουν από μικρή ηλικία. Η κυβέρνηση προτείνει τα επτά χρόνια. Θα ενθάρρυνα τα σχολεία να αρχίσουν τη διδασκαλία από ακόμη μικρότερες ηλικίες» ανέφερε χαρακτηριστικά.

Στη Βρετανία σήμερα, οι ξένες γλώσσες είναι προαιρετικό μάθημα στο γυμνάσιο. Όπως διαπιστώθηκε, όμως, το ενδιαφέρον των μαθητών μειωνόταν χρόνο με τον χρόνο. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2010 μόλις το 43% των 14χρονων μαθητών ζήτησε να διδαχθεί κάποια ξένη γλώσσα όταν το ποσοστό αυτό ήταν 75% το 2002.

12 χρυσά στεφάνια σε 12 χρόνια

Από μασίφ χρυσό, από κράμα χρυσού ή επιχρυσωμένα, τα διαδήματα της αρχαιότητας συνόδευαν βασιλείς και βαθμοφόρους στη ζωή και στη μεταθανάτια κατοικία. Η μακεδονική γη «έφερε» στο φως αρκετά, που παραμένουν αταύτιστα.

Περίτεχνο ή κακότεχνο, πλούσια ή «φορτωμένα» διακοσμημένο, λεπτοδουλειά μακεδονικού εργαστηρίου ή παραφορτωμένο χρυσάφι, προϊόν θρακικών ή ανατολικομακεδονικών εργαστηρίων, το στεφάνι που βρέθηκε στα χέρια αρχαιοκαπήλων (συνοδευόμενο και από ολόχρυσο βαρύτιμο βραχιόλι) μόλις προχθές και χρονολογήθηκε στις αρχές του 4ου αιώνα π.Χ. προστίθεται στην ανεξάντλητη συλλογή αρχαίων στεφανιών της μακεδονικής γης. Εντυπωσιακά είναι τα πρώτα στοιχεία για το στεφάνι και δημιουργούν ερωτηματικά όσον αφορά την προέλευση, τη χρήση, την ιδιοκτησία και το ποιόν του, καθώς πρόκειται για το βαρύτερο (960 γραμμάρια - όταν το βαρύτερο μέχρι σήμερα, που βρέθηκε στους βασιλικούς τάφους της Βεργίνας, ζύγιζε 714 γραμμάρια) από όσα χρυσά στεφάνια έχουν βρεθεί μέχρι στιγμής.

Το νέο εύρημα είναι μία ακόμη απόδειξη ότι η χρυσοφόρος «εχέδωρη» μακεδονική γη κατέχει την πρώτη θέση σε ανάλογα ευρήματα, ακόμη και σήμερα.

«Φτιαγμένα κυρίως από χρυσάφι, αλλά και από μπρούντζο ή ασήμι, τα στεφάνια είναι πλουσιότερα και πιο περίτεχνα κατά το β' μισό του 4ου αιώνα (εποχή του Φιλίππου Β' και του Μεγάλου Αλεξάνδρου), ενώ στη συνέχεια σχηματοποιούνται και απλοποιούνται», παρατηρεί η αρχαιολόγος της ΙΣΤ' Εφορείας Αρχαιοτήτων Δέσποινα Ιγνατιάδου.

«Είναι αντικείμενα που γοητεύουν κοινό και αρχαιολόγους, είναι περιζήτητα από τους συλλέκτες, ενώ κρύβουν πολλά μυστικά. Είναι πολλά τα ζητήματα που δεν έχουμε ακόμη αποκρυπτογραφήσει σε σχέση με τα στεφάνια και ιδίως με τη χρήση τους. Αν και τα βρίσκουμε σε τάφους, δεν είναι ταφικά αντικείμενα. Χρησιμοποιούνται και στην πραγματική ζωή, σε τελετές - μυστήρια (πολιτικού, διοικητικού ή θρησκευτικού τύπου) ιδιωτικού ή δημόσιου χαρακτήρα», σημείωσε ή ίδια σε ημερίδα για τα στεφάνια του μακεδονικού βασιλείου, στη Θεσσαλονίκη.

Είναι χαρακτηριστικό πως στα δώδεκα χρόνια, χάρη σε έναν συνδυασμό επίσημων ανασκαφών, λαθρανασκαφών, δράσης και σύλληψης αρχαιοκαπήλων, η μακεδονική γη «απέδωσε» δώδεκα εντυπωσιακά χρυσά στεφάνια. Αρχής γενομένης τον Αύγουστο του 2000 με την παράδοση στην αρχαιολογική υπηρεσία του εντυπωσιακού χρυσού στεφανιού με φύλλα κισσού από αγρότη, ο οποίος όπως αποκαλύφθηκε μετείχε σε κύκλωμα αρχαιοκαπήλων από την περιοχή της Νέας Απολλωνίας. Το στεφάνι επρόκειτο να πωληθεί αντί του ποσού των 150 εκατομμυρίων δραχμών, αλλά οι διαπραγματεύσεις χάλασαν και ο αρχαιοκάπηλος προτίμησε να το παραδώσει αντί να συλληφθεί. Το στεφάνι εκτέθηκε πρόσφατα στο Μουσείο του Λούβρου, στην έκθεση για την αρχαία Μακεδονία, και κοσμεί σήμερα την πλούσια συλλογή (την πλουσιότερη παγκοσμίως) χρυσών μακεδονικών στεφανιών του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης.

Τον Νοέμβριο του 2007 επαναπατρίστηκε το εντυπωσιακό χρυσό στεφάνι με φύλλα μυρτιάς που είχε κλαπεί από την περιοχή της Αμφίπολης Σερρών από αρχαιοκάπηλους πριν από 15 χρόνια και πουλήθηκε από τους ίδιους στην επιμελήτρια του Μουσείου Γκετί του Λος Αντζελες Μάριον Τρου.

Από τις ανασκαφές για το Μετρό στην πόλη της Θεσσαλονίκης που αποκάλυψαν οκτώ χρυσά
στεφάνια τον Ιούνιο του 2008

Ακολούθησε μόλις τον Ιούνιο του 2008 η αποκάλυψη οκτώ χρυσών στεφανιών - τα τέσσερα πλεγμένα μεταξύ τους - των ελληνιστικών χρόνων, τοποθετημένων κατά πρωτόγνωρο για τους αρχαιολόγους τρόπο σε γυναικεία ταφή (δεν συνηθιζόταν ούτε σε τάφους βασιλέων), σε έναν από τους 840 τάφους του ανατολικού νεκροταφείου της Θεσσαλονίκης, στη διασταύρωση των τροχιογραμμών του Μετρό, στο ύψος της Βιβλιοθήκης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου.

Τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου ήρθε στο φως το εντυπωσιακότερο και πλέον «μυστηριώδες» στεφάνι του μακεδονικού βασιλείου. Βρέθηκε στο ιερό της Εύκλειας στη Βεργίνα και αποδόθηκε αρχικά - με πολλές επιστημονικές αντιρρήσεις - στον νόθο γιο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Ηρακλή, γιο της Βυρσίνης.

Το περίεργο - επίσης αταύτιστο - στεφάνι, που βρέθηκε προχθές στα χέρια των αρχαιοκαπήλων, ανεβάζει τον... γνωστό τουλάχιστον αριθμό των εντοπισθέντων στεφανιών σε δώδεκα!

erroso.blogspot.gr

Ανακαλύφθηκε Μινωική τοιχογραφία στην Χαναάν

Και πολλά άλλα ευρήματα αιγαιακού πολιτισμού τής β΄ χιλιετίας π.Χ.

Τα υπολείμματα μιάς μινωικού τύπου τοιχογραφίας με χαρακτηριστικό μπλε φόντο -πρώτη τού είδους της, που βρέθηκε ποτέ στο Ισραήλ- ανακαλύφθηκαν κατά τη διάρκεια πρόσφατων ανασκαφών στο Tελ Kάμπρι. Η τοιχογραφία αυτή σχετίζεται με άλλες αιγαιακού τύπου τοιχογραφίες, οι οποίες είχαν ανακαλυφθεί σε παλαιότερες ανασκαφές στο χαναανίτικο παλάτι στο Kάμπρι. «Ήταν, χωρίς αμφιβολία, μία συνειδητή απόφαση αυτών, που κυβερνούσαν την πόλη, οι οποίοι επιθυμούσαν να σχετίζονται με τον μεσογειακό πολιτισμό κι όχι να υιοθετούν τη συριακή ή τη μεσοποτάμια τεχνοτροπία στην Τέχνη, όπως έκαναν άλλες πόλεις τής Χαναάν.
 Οι κάτοικοι τής Χαναάν ζούσαν στις ανατολικές ακτές τής Μεσογείου και ήθελαν να νιώθουν Ευρωπαίοι» εξηγεί ο δρ Ασάφ Γιασούρ - Λαντάου τού Πανεπιστημίου τής Χάιφα, ο οποίος διηύθυνε τις ανασκαφές. 

Τα υπολείμματα τής πόλης τής Χαναάν από τη Μέση Εποχή τού Χαλκού (2.000 - 1.550 π.χ.) εκτίθενται στο Τελ Κάμπρι, δίπλα στο Kιμπούτζ, κοντά στην πόλη Nαχαρίγια. Ένα παλάτι φτιαγμένο για τούς κυβερνήτες τής πόλης δεσπόζει στο κέντρο της. Πρόκειται για την πλέον σημαντική πόλη εκείνης της περιόδου στη Δυτική Γαλιλαία. Οι ανασκαφές άρχισαν το 1986 υπό τη διεύθυνση τού καθηγητή Ααρόν Κεμπίνσκυ και σταμάτησαν το 1993. Τα τελευταία χρόνια οι ανασκαφές ξανάρχισαν από ομάδες υπό την διεύθυνση των καθηγητών δρ Γιασούρ - Λαντάου τού Ινστιτούτου Ναυτιλιακών Μελετών Λεόν Ρεκανάτι τού πανεπιστημίου τής Χάιφα και δρ Έρικ Κλάϊν τού πανεπιστημίου Τζόρτζ Ουάσιγκτον.

Το Τελ Κάμπρι είναι μοναδικό, γιατί μετά την ερήμωση τής αρχαίας πόλης, καμμία άλλη πόλη δεν χτίστηκε στα ερείπιά της. Γι αυτό είναι η μοναδική πόλη τής Χαναάν, που μπόρεσαν να ανασκάψουν στο σύνολό της. Επίσης, το επιφανείας 10 - 15 στρεμμάτων παλάτι είναι το μοναδικό παλάτι αυτής τής περιόδου, που μπορεί να ανασκαφεί πλήρως. «Η διατήρηση τής πόλης μάς επιτρέπει να αποκτήσουμε μία πλήρη εικόνα τής πολιτικής και κοινωνικής ζωής τής χαναανίτικης περιόδου. Μπορούμε να καταλάβουμε εάν είχε ή όχι μία κεντρική διοίκηση, εάν εισέπρατταν φόρους, ποιά είδη αγροτικής παραγωγής υπήρχαν και πώς διεξαγόταν η πολιτική εκείνον τον καιρό», εξηγεί ο δρ Γιασούρ - Λάνταου.

Οι πρόσφατες ανασκαφές επέτρεψαν στους ερευνητές να βγαλουν συμπεράσματα για τις πολιτιστικές επιλογές αυτών, που κυβερνούσαν την πόλη. Κατά την διάρκεια ανασκαφών στο Tελ Χάζορ στη βόρεια Γαλιλαία, τη μεγαλύτερη πόλη τής Χαναάν εκείνης τής περιόδου, έχουν ανακαλυφθεί πολλά υπολείμματα έργων γλυπτικής συριακής και μεσοποτάμιας τεχνοτροπίας. Τέτοια τεχνοτροπία δεν παρατηρείται στο Τελ Κάμπρι.

Αριστερά: Τοιχογραφία από την Θήρα.
Δεξιά: Υπολείμματα τής τοιχογραφίας τού Τελ Κάμπρι
με προτεινόμενη αναπαράστασή της.

Μέχρι σήμερα, τα υπολείμματα μιάς τοιχογραφίας -ίδιας τεχνοτροπίας με τη Θήρα- που είχε ανακαλυφθεί στο Tελ Κάμπρι σε προηγούμενη ανασκαφή, θα μπορούσε να έχει θεωρηθεί ως μεμονωμένο εύρημα. Όμως, τα ευρήματα συμπληρωματικών ανασκαφών ενισχύουν την εικασία, πως αυτή ήταν μία πόλη, που όχι μόνο είχε εμπορικές σχέσεις με μεσογειακά βασίλεια, αλλά επίσης προτιμούσε να σχετίζεται και πολιτιστικά με αυτά. «Παρ΄ όλο που το Χάζορ διατηρούσε εμπορικές και πολιτισμικές σχέσεις με τη Συρία και την Μεσοποταμία, οι κυβερνήτες τής πόλης τού Τελ Κάμπρι συνειδητά επέλεξαν την μεσογειακή εναλλακτική των αιγαιακών πολιτισμών, οι οποίοι αδιαμφισβήτητα έδειχναν πιο εξωτικοί στους ντόπιους κατοίκους», εξηγεί ο δρ Γιασούρ - Λάνταου.

Συμπληρωματικά ευρήματα κατά την διάρκεια τής προηγούμενης περιόδου ανασκαφών φωτίζουν άλλες γωνίες τής καθημερινής ζωής στην πόλη αυτή τής Χαναάν. Οι ερευνητές ανακάλυψαν, πως οι κυβερνήτες κατάσχεσαν ιδιωτικές εκτάσεις, για να κτίσουν το παλάτι κι ένα τελετουργικό μονοπάτι γύρω από αυτό. Οι ερευνητές επίσης, άρχισαν να ανασκάβουν ένα διάδρομο, που είχε ανακαλυφθεί τον προηγούμενο χρόνο και βρήκαν δεκάδες πήλινα αγγεία, όπως αποθηκευτικά βάζα, κύπελα, ρηχά μπωλ και κανάτες. Ο διάδρομος, ο οποίος πιθανά χρησίμευε ως αποθηκευτικός χώρος, κλείστηκε από τους αρχαίους κατοίκους, γι΄ αυτό διατηρήθηκαν υπολείμματα ουσιών σε αυτά τα πήλινα δοχεία, καθώς και πολλά κόκαλα ζώων. «Στείλαμε τα κόκαλα και τα υπολείμματα των ουσιών προς εξέταση και σύντομα θα γνωρίζουμε περισσότερα για την διατροφή τους εκείνη την εποχή και σε αυτή την συγκεκριμένη περιοχή», πρόσθεσε ο δρ Γιασούρ - Λάνταου.

[ Το παραπάνω κείμενο
αποτελεί μετάφραση Δελτίου Τύπου
τού πανεπιστημίου τής Χάιφα.]
Μετάφραση - επιμέλεια: Ευγενία Φυλακτού
http://freeinquiry.gr

Ο ορειχάλκινος τρίποδας του Απόλλωνος ξαναστήνεται στους Δελφούς

Το μνημείο της νίκης των Ελλήνων εναντίον των Περσών στην μάχη των Πλαταιών το 479 π. Χ στήνεται και πάλι στους Δελφούς!

Πρόκειται για τον τρίποδα με τους όφεις, ύψους έξι μέτρων, του οποίου μόνον η λίθινη βάση έχει απομείνει στον αρχαιολογικό χώρο των Δελφών ενώ ένα τμήμα του, το υποστήριγμα συγκεκριμένα, το οποίο είναι ένα χάλκινο τρικέφαλο φίδι βρίσκεται σήμερα στην Κωνσταντινούπολη.
Πρόκειται για μεγάλη ιστορία δηλαδή, η οποία επανέρχεται τώρα, μετά από την απόφαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου να στηθεί ένα αντίγραφο του μνημείου εκεί ακριβώς όπου βρισκόταν, στην ιερά οδό των Δελφών.

Ο τρίποδας θα κατασκευαστεί από ορείχαλκο και θα βασίζεται στο γύψινο αντίγραφο που είχε βγάλει στην Κωνσταντινούπολη το 1976 ο τότε έφορος Δελφών, ομ. καθηγητής Αρχαιολογίας σήμερα κ. Πέτρος Θέμελης. Την όλη ιδέα ωστόσο, η οποία περιλαμβάνει επίσης την αναβάθμιση του αρχαιολογικού χώρου με χάραξη διαδρομών επίσκεψης, στάσεις των περιπατητών και πληροφοριακό υλικό παρουσίασε η νυν έφορος κυρία Νάνσυ Ψάλτη. Το συνολικό κόστος θα ανέλθει στις 800 χιλιάδες ευρώ και το έργο θα ενταχθεί στο ΕΣΠΑ.

Η καταστροφή του μνημείου

Στον βυζαντινό ιππόδρομο της Κωνσταντινούπολης, ο οποίος φυσικά δεν διατηρείται σήμερα στην αρχική του μορφή είχε στήσει ο Μέγας Κωνσταντίνος (κατά την παράδοση) το μνημείο ως συμβολικό θεμέλιο της νέας πόλης. Και εκεί ακριβώς βρίσκεται ακόμη, στην πλατεία Σουλτάν Αχμέτ όπως λέγεται, περιφραγμένο με κάγκελα και ταλαιπωρημένο από τις καιρικές συνθήκες.
Απουσιάζουν εξάλλου και τα τρία κεφάλια του φιδιού, τα οποία αποκόπηκαν από τον κορμό του περί το 1700 με αποτέλεσμα να διασώζεται σήμερα μόνον το ένα, στο Μουσείο της Κωνσταντινούπολης. Οσο για το χρυσό άνω μέρος του τρίποδα, αυτό εξαφανίσθηκε πολύ νωρίς, συγκεκριμένα έναν αιώνα μετά από την φιλοτέχνηστή του, όταν το έλιωσαν οι Φωκείς προκειμένου να κόψουν νομίσματα και να χρηματοδοτήσουν τον πόλεμό τους.

Τρικάρηνος όφις

Ενα εμβληματικό μνημείο, αφού θύμιζε στους Ελληνες την οριστική εκδίωξη των Περσών μετά από τη μάχη των Πλαταιών ήταν ο «τρικάρηνος όφις», ο οποίος σύμφωνα με τον Ηρόδοτο κατασκευάστηκε από το ένα δέκατο των λάφυρων που είχαν οι Ελληνες από τη νίκη τους, το οποίο και αφιέρωσαν στο θεό Απόλλωνα στους Δελφούς. («Συμφορήσαντες δε τα χρήματα και δεκάτην εξελόντες τω εν Δελφοίσι Θεώ, απ' ης ο τρίπους ο χρύσεος ανετέθη επί του τρικαρήνου όφιος του χαλκέου επεστεώς άγχιστα του βωμού», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Ηρόδοτος).
Ο τρίποδας τοποθετήθηκε πολύ κοντά στο βωμό του ναού του Απόλλωνα και επάνω στα σώματα των όφεων που συστρέφονται _ για στην πραγματικότητα πρόκειται για τρια φίδια_ χαράχθηκαν τα ονόματα των 31 ελληνικών πόλεων που πήραν μέρος στη μάχη: Λακεδαιμονίοι, Αθηναίοι, Κορίνθιοι, Θεσπιείς, Τήνιοι, Λευκάδιοι, Κύθνιοι, Σίφνιοι κ. ά. Πρόκειται για επιφραφές ωστόσο που έχουν υποστεί μεγάλη φθορά στο προτότυπο έργο που βρίσκεται στην Κωνσταντινούπολη.

Η πτώση των Φαιδριάδων βράχων

Φαινόμενο που επαναλαμβάνεται δυστυχώς τακτικά είναι η πτώση των Φαιδριάδων βράχων, που χαρακτηρίζονται από το κόκκινο χρώμα τους και υψώνονται πάνω από τον αρχαιολογικό χώρο. Συχνές είναι οι διαμαρτυρίες μάλιστα εξ αιτίας αυτού, μόνον που πρόκειται για ζήτημα εξαιρετικά δύσκολο για να επιλυθεί. Κι αυτό, γιατί το φαινόμενο αναπύσσεται σε μεγάλη έκταση, έτσι που να μην είναι δυνατόν να τοποθετηθούν παντού βραχοπαγίδες (τα γνωστά δίχτυα).
Ηδη άλλωστε έχουν συσσωρευθεί σε αυτές τόνοι βράχων, για την απομάκρυνση των οποίων έχουν αναλάβει δράση αλπινιστές στήνοντας σκαλωσιές, ύψους έως 80 μέτρων! Υπενθυμίζεται ότι εξ αιτίας της πτώσης των βράχων παραμένει κλειστός και ο χώρος της Κασταλίας Πηγής.


http://www.tovima.gr via http://www.kalyterotera.gr

Πηγή: Καλά Νέα

Δελφικά παραγγέλματα

Δελφικά παραγγέλματα

Δελφικά παραγγέλματα

Δελφικά παραγγέλματα

Δελφικά παραγγέλματα

Δελφικά παραγγέλματα

Δελφικά παραγγέλματα

Δελφικά παραγγέλματα

Δελφικά παραγγέλματα

Δελφικά παραγγέλματα

Δελφικά παραγγέλματα

Δελφικά παραγγέλματα

Δελφικά παραγγέλματα

Δελφικά παραγγέλματα

>

Δελφικά παραγγέλματα

Δελφικά παραγγέλματα

Ένας ναός σκορπισμένος στη Λακωνία

Ένα από τα δυσκολότερα αινίγματα στην ιστορία της αρχαιολογίας, ένας έρωτας με τραγικό τέλος και ένα ιερό σπαρμένο από τη Σπάρτη ώς τον Μυστρά...
«κρύβονται» πίσω από τον θρόνο του Απόλλωνα.

Είναι από τα μεγαλύτερα αινίγματα στην ιστορία της αρχαιολογίας. Μοναδικός και τόσο εντυπωσιακός ώστε ο αρχαίος περιηγητής Παυσανίας χρειάστηκε σελίδες για να τον περιγράψει. Η ανακάλυψή του ήταν αρκετή για να ρίξει φως σε σκοτεινές σελίδες της Ιστορίας και να τις ξαναγράψει. Και όμως, το μοναδικό αυτό αρχαίο ελληνικό μνημείο - ο θρόνος του Αμυκλαίου Απόλλωνος - βρίσκεται σκορπισμένος στην κοιλάδα του Ευρώτα. Οι αρχαιολόγοι δε αναζητούν τα χαμένα κομμάτια σε μια προσπάθει να ανασυνθέσουν ένα πολύπλοκο παζλ.

Ένας κολοσσιαίος θρόνος για τον θεό Απόλλωνα αποτελούσε την καρδιά του ιερού που σχεδίασε ο διάσημος αρχιτέκτονας από τη Μικρά Ασία Βαθυκλής. Όρθιο στη μέση στεκόταν το ξύλινο ξόανο του θεού, ύψους 15 μ. Κάτω από τα πόδια του βρισκόταν ένα βάθρο ύψους 4 μ. που έκρυβε τον τάφο του Υακίνθου - εραστής του Απόλλωνα που σκοτώθηκε από τον ερωτικό αντίζηλό του. Μπροστά του, ένας τεράστιος βαθμιδωτός κυκλικός βωμός με διάμετρο 8 μ. και ύψος 4 μ., όμοιος του οποίου δεν έχει βρεθεί ώς τώρα. Και όλα αυτά περικλείονταν σε έναν περίβολο, το ύψος του οποίου άγγιζε τα 7 μ.

Υποθετική αναπαράσταση του Ηelmut Prückner (1992) του θρόνου του Αμυκλαίου Απόλλωνος

«Πρόκειται για ένα μοναδικό αρχιτεκτόνημα στην ιστορία της αρχαίας ελληνικής αρχιτεκτονικής» λέει ο αρχαιολόγος και διευθυντής του Μουσείου Μπενάκη Άγγελος Δεληβορριάς, ο οποίος με μεράκι τα τελευταία έξι χρόνια προσπαθεί να λύσει το μυστήριο του ιδιαίτερου αυτού ιερού που ήταν ένα από τα τρία μεγάλα ιερά των Λακεδαιμονίων μαζί με εκείνα της Χαλκιοίκου Αθηνάς και της Αρτέμιδος Ορθίας.

Την απάντηση στο ερώτημα ποια θα ήταν η εικόνα του εντυπωσιακού θρόνου του Απόλλωνα αναζητούν οι επιστήμονες και κάνουν δοκιμές στον χώρο όπου έχει εντοπιστεί ο θρόνος του Αμυκλαίου Απόλλωνος.

«Σημαντικό όμως δεν είναι μόνο λόγω της μορφής του αλλά και διότι η λατρεία στον συγκεκριμένο χώρο συνεχίστηκε αδιάλειπτα από τον 11ο αι. π.Χ. έως τον 4ο αι. μ.Χ. με τη γιορτή των Υακινθείων. Εντυπωσιακά, τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά, είναι τα ευρήματα της περιόδου ανάμεσα στο τέλος των μυκηναϊκών χρόνων και της γεωμετρικής εποχής, διότι αποδεικνύουν πως δεν επρόκειτο για "σκοτεινά" χρόνια. Δεν υπάρχει το κενό που πιστεύαμε πως υπήρχε» συνεχίζει ο αρχαιολόγος που επιχειρεί μια αυστηρά επιστημονική αποκατάσταση του ιερού, τόσο ως προς τη μορφή όσο και ως προς τη λειτουργία, μαζί με μια ομάδα επιφανών συνεργατών.

Από τον 19ο αιώνα λύνουν το αίνιγμα

Παρά τις έρευνες που έχουν αρχίσει από τον 19ο αιώνα - με διαλείμματα -, οι καταστροφές που έχει προκαλέσει κυρίως το ανθρώπινο χέρι δεν επιτρέπει να εξακριβωθούν ούτε καν οι ακριβείς διαστάσεις του μνημείου, το οποίο πιθανόν να διέθετε και ξύλινη στέγη.

«Κάθε καινούργιο εύρημα μάς επιτρέπει να πάμε ένα βήμα πιο πέρα. Αν δεν λύσουμε το αίνιγμα της μορφής του Αμυκλαίου 100%, θα προσφέρουμε το ιερό στις επόμενες γενιές σε πολύ ενθαρρυντική κατάσταση για το μέλλον της έρευνας» επισημαίνει ο στενός συνεργάτης του Άγγελου Δεληβορριά, αρχαιολόγος Σταύρος Βλίζος.

O αρχαιολόγος και διευθυντής του Μουσείου Μπενάκη Α. Δεληβορριάς προσπαθεί τα τελευταία έξι χρόνια να λύσει το μυστήριο του ιδιαίτερου αυτού ιερού

«Τίποτα δεν θα είχε γίνει χωρίς την αμέριστη συμπαράσταση της Ε' Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, του υπουργείου Πολιτισμού, των πολλών χορηγών που στηρίζουν οικονομικά το έργο και της τοπικής κοινωνίας που συμμετέχει ενεργά μέσω του σωματείου "Οι φίλοι του Αμυκλαίου"» καταλήγει ο κ. Δεληβορριάς.

Το σπουδαίο αυτό ιερό όμως - που λέγεται πως έως και βασιλιάς της Λυδίας Κροίσος έστειλε χρυσό για να το κοσμήσει - λεηλατήθηκε συστηματικά από τα πρώτα κιόλας χριστιανικά χρόνια. Και με το πέρασμα των αιώνων μεταμορφώθηκε σε λατομείο που τροφοδοτούσε την περιοχή από τον Μυστρά ώς το Γύθειο.

Αποτέλεσμα; Η εκκλησία της Αγίας Κυριακής, που έχει χτιστεί στην κορυφή του λόφου όπου βρίσκεται και το μνημείο, να είναι φτιαγμένη ολόκληρη από αρχαίο υλικό. Ο Άγιος Νικόλαος, λίγο πιο μακριά, «κρύβει» κομμάτια από τον θρόνο. Ένα τεράστιο κατώφλι βρίσκεται στην εκκλησία του Προφήτη Ηλία στο Σκλαβοχώρι. Και η αναζήτηση των κομματιών φτάνει έως τον Μυστρά.

Σήμερα όσοι επισκέπτονται τον λόφο της Αγίας Κυριακής - 5 χλμ. νοτίως της Σπάρτης, στον δρόμο προς Γύθειο - βρίσκονται μπροστά σε υστερορωμαϊκά κατάλοιπα, σε αναρίθμητους λεηλατημένους τάφους, σε δυο πλατφόρμες στις οποίες γίνονται δοκιμαστικές αναστηλωτικές εργασίες υπό την επίβλεψη του καθηγητή Μανώλη Κορρέ και στον περίβολο του ιερού - έχει διαμορφωθεί και ειδικός περίπατος για την καλύτερη θέασή του. Και όλα αυτά, έχοντας μπροστά τους την κοιλάδα του Ευρώτα και στα δεξιά τους τον Ταΰγετο.

erroso.blogspot.com

Αναρτήθηκε στις 4/18/2012 10:30:00 πμ

H ΟΛΒΙΑ ΠΟΝΤΙΣ

Η ΟΛΒΙΑ ΠΟΝΤΙΣ

Ερχονται οι πριγκίπισσες της Μεσογείου

ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΥΚΛΑΔΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

Αρχόντισσες, ιέρειες, μάγισσες θα «αφηγηθούν» την ιστορία τους στην έκθεση για τον ρόλο των γυναικών από τον 10ο αι. π.Χ. έως την αρχαϊκή περίοδο

Χρυσή μάσκα, Δυτικό Νεκροταφείο Αρχοντικού Πέλλας. Περίπου 540 π.Χ. Είναι ανάμεσα στα περίπου 354 εκθέματα που επιχειρούν να «δώσουν τη μεσογειακή διάσταση του ρόλου των γυναικών στην αυγή της Ιστορίας»

Πολύκλαυστες, πολύχρυσες, πολυαγαπημένες. Μάρτυρες όχι μονάχα της εποχής τους, αλλά και της δύναμης των γυναικών σε εκείνους τους μακρινούς αιώνες.
Οι «Πριγκίπισσες της Μεσογείου» θα αφηγηθούν την ιστορία τους και την ιστορία των καιρών τους στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης τον ερχόμενο Οκτώβριο.
Ο διευθυντής του Μουσείου καθηγητής Νικόλαος Σταμπολίδης και οι συνεργάτες του ετοιμάζουν ήδη την έκθεση αυτή που θα τελεί υπό την αιγίδα του Προέδρου της Ιταλικής Δημοκρατίας. Εχει, μάλιστα, υποβληθεί αίτημα ώστε να τεθεί υπό την αιγίδα και του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, όπως και της Κυπριακής.

Ο πλήρης τίτλος της έκθεσης είναι: «Πριγκίπισσες της Μεσογείου στην αυγή της Ιστορίας: Ερμηνευτικά ζητήματα και προσεγγίσεις του γυναικείου ρόλου στις κοινωνίες της Πρώιμης Εποχής του Σιδήρου».

Υλοποιείται από το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης σε συνεργασία με το ΥΠΠΟΤ και τη Διεύθυνση Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων.

Χρυσό περίαπτο με παράσταση γυναικείας δαιδαλικής μορφής στον τύπο της μέλισσας, Ελεύθερνα Νεκρόπολη Ορθής Πέτρας. 7ος αι. π.Χ.

Περιλαμβάνει 354 εκθέματα από κρατικά μουσεία (για τα οποία το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο γνωμοδότησε θετικά) και άλλα, από πολλά μουσεία του εξωτερικού. Αλλωστε, ο κ. Σταμπολίδης «έχει πρόσωπο» στο εξωτερικό -όπως και στο εσωτερικό- και πάντοτε έχει εντυπωσιακά όσο και ουσιαστικά αποτελέσματα στους δανεισμούς αρχαιοτήτων για εκθέσεις.

Γυναικεία ταφή, γνωστή ως «Δέσποινα των Αιγών». Βασιλική Νεκρόπολη Αιγών. Τέλη 6ου/αρχές 5ου αι. π.Χ. Μουσείο βασιλικών τάφων Αιγών

Ο στόχος
Στόχος της τωρινής έκθεσης είναι «να δοθεί η μεσογειακή διάσταση του ρόλου των γυναικών στην αυγή της Ιστορίας, δηλαδή από τον 10ο αιώνα π.Χ. έως την αρχαϊκή περίοδο (6ος αιώνας π.Χ.), θα παρουσιαστούν είκοσι ένα σύνολα από ταφές γυναικών από την Ελλάδα (Αττική, Μακεδονία, Εύβοια, Κρήτη), την Κύπρο, τη Νότια Ιταλία και την Ετρουρία.

Αγγεία από ταφή στον Κεραμεικό

 

Αρχόντισσες ή πριγκίπισσες, ιέρειες ή θεραπεύτριες και μάγισσες, γυναίκες με γνώση που για λόγους επιγαμίας ή άλλους ταξίδεψαν από τη μια περιοχή σε μια άλλη, ή εάν ήταν ντόπιες παρέλαβαν και υιοθέτησαν πολιτισμικά στοιχεία άλλων κοινωνιών, είναι αυτές οι οποίες εξετάζει πολλαπλώς η έκθεση με τον παραπάνω τίτλο.
«Το ζητούμενο αυτής της προσπάθειας είναι η πραγματική, χειροπιαστή διάσταση μέσα από συγκεκριμένα σύνολα ταφών, όπου πρωταγωνιστούν συγκεκριμένες νεκρές. Επομένως, το ανθρώπινο στοιχείο είναι καθοριστικό (δεν έχει να κάνει δηλαδή με μυθικές ή άλλες μορφές). Ετσι δίνεται η ευκαιρία να συζητηθούν ερμηνευτικά ζητήματα και προσεγγίσεις του γυναικείου ρόλου στις κοινωνίες της Πρώιμης Εποχής του Σιδήρου», σημείωσε η διευθύντρια Μαρία Λαγογιάννη παρουσιάζοντας το θέμα στο ΚΑΣ.

ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΜΕ ΜΥΣΤΙΚΑ

Χρυσά κοσμήματα από τις Αιγές (η ταφή της Δέσποινας των Αιγών) από την Ελεύθερνα (όπου και η προσωπική ανασκαφή του κ. Σταμπολίδη) και άλλα μέρη συναντούν τα υπέροχα αγγεία από ταφή στον Κεραμεικό και τα χάλκινα ειδώλια από άλλες ταφές. Με τα θαυμαστά εκθέματα θα παρουσιάζεται ένας κόσμος μαγικός, τρυφερός, αλλά και δυνατός, γεμάτος μυστικά που σιγά σιγά θα φανερώνονται στον επισκέπτη. Θα αποκαλύπτεται η πραγματική θέση των γυναικών κατά τη διάρκεια αιώνων που θεωρούνται «σκοτεινοί», έχουν όμως αφήσει ανάγλυφα τα ίχνη τους. Αυτά τα ίχνη ανακαλύπτει η αρχαιολογική σκαπάνη και με αυτά προσπαθεί να ερμηνεύσει το παρελθόν, όπως και να προσελκύσει το κοινό μέσα από ευφάνταστες, καλά μελετημένες και άριστα προετοιμασμένες εκθέσεις σαν του Κυκλαδικού Μουσείου.

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΩΤΤΗ

Πυρσεία, ο τηλέγραφος της αρχαιότητας

Αναπαράσταση της πυρσείας

Σύμφωνα με τον Πολύβιο, την πυρσεία, δηλαδή την οπτική αναμετάδοση σημάτων με φλόγες, εφεύραν οι Κλεόξενος και Δημόκλειτος γύρω στο 150 π.Χ. και τη βελτίωσε ο ίδιος. Όμως ο Αισχύλος, στο έργο του Αγαμέμνων, περιγράφει την είδηση της πτώσης της Τροίας, η οποία μεταδόθηκε ως τις Μυκήνες με τις φρυκτωρίες (φρυκτός=πυρσός και ώρα = φροντίδα). Ενδιάμεσοι σταθμοί μεταδόσεως υπήρχαν στην Ίδη της Μυσίας, στο Ακρωτήρι της Λήμνου (σημερινή Πλάκα), στον Άθω, στο βουνό Μάκιστο και στις πλαγιές του Αραχναίου.


Η αναπαράσταση βασίζεται κυρίως στο κείμενο του Πολυβίου (Χ, 43-47) καθώς και σε αναγεννησιακές απεικονίσεις.  Η πυρσεία στηριζόταν σ΄ ένα διαχωρισμό των γραμμάτων του ελληνικού αλφαβήτου σε ομάδες πέντε γραμμάτων. Η κάθε ομάδα ήταν γραμμένη σε πέντε πίνακες (ο τελευταίος περιείχε τέσσερα γράμματα). Κάθε πίνακας συνοδεύονταν από αντίστοιχους πέντε πυρσούς. Ο αριθμός αναμμένων πυρσών (εξ' ου και πυρσεία), παρίστανε το αντίστοιχο γράμμα. Στην αναπαράσταση ο συνδυασμός των πυρσών επιτυγχάνεται με την οριζόντια και κάθετη τοποθέτηση της σειράς των γραμμάτων. 



Ο συνδυασμός της χρήσης δύο πεντάδων μεγάλων πυρσών, οι οποίοι διακρίνονται σε μεγάλες αποστάσεις με τη βοήθεια διόπτρων, παριστάνει το αντίστοιχο γράμμα (οι γραμμές αντιπροσωπεύονται από τους αριστερούς πυρσούς και οι στήλες από τους δεξιούς πυρσούς). Σε κάθε ζευγάρι πυρσών αντιστοιχεί και συγκεκριμένο γράμμα. Π.χ. για το γράμμα Α έχουμε ένα πυρσό αριστερά και ένα δεξιά. Για το γράμμα Θ δύο πυρσούς αριστερά και τρεις δεξιά κλπ. Με τον τρόπο αυτό μπορούν να μεταδοθούν ολόκληρα κείμενα από φρυκτωρία σε φρυκτωρία.

Τα σημεία αναμετάδοσης του μηνύματος της πτώσης της Τροίας

Στη βελτιωμένη παραλλαγή του συστήματος χρησιμοποιούσαν ένα είδος οργάνου προγόνου της διόπτρας, όπως απεικονίζεται στο εκμαγείο του ΟΤΕ. Η πυρσεία ονομάστηκε και "οπτικός τηλέγραφος", ήταν δε ως τηλεπικοινωνιακό μέσο τελειότερο από τον "υδραυλικό τηλέγραφο" του Αινεία. Ο Forbes το χαρακτηρίζει ως το πλέον αποδοτικό τηλεγραφικό σύστημα και το θεωρεί ως πρόδρομο του τηλεγράφου.


Πηγή: Νόησις, ΟΤΕ, Βικιπαίδεια 
Πηγή εικόνων: ΟΤΕ, RAAG

Διαβάστε περισσότερα Ἔρρωσο: Πυρσεία, ο τηλέγραφος της αρχαιότητας
  http://erroso.blogspot.com/2012/03/blog-post_8295.html#ixzz1p4h1qWfk

Ένα αναπάντεχο εύρημα στο ανάκτορο των Αιγών

Πέμπτη, 01 Μάρτιος 2012 08:44

Το έργο συντήρησης –αναστήλωσης του ανακτόρου των Αιγών το 2010-11: Ένα αναπάντεχο εύρημα. Ομιλία - παρουσίαση από την Αγγελική Κοτταρίδη H συντήρηση-αναστήλωση του ανακτόρου των Αιγών ήταν το πρώτο έργο αρχαιολογικής αυτεπιστασίας που εντάχθηκε στο ΕΣΠΑ τον Απρίλιο του 2010 με αποτέλεσμα και λόγω του μεγάλου οικονομικού μεγέθους του  - 7 εκατομμύρια Ευρώ- να αποδειχθεί πεδίο δοκιμής για τις νέες διαδικασίες υλοποίησης που διαφέρουν ουσιαστικά από εκείνες του Γ΄ΚΠΣ. Εδώ καθοριστικός ήταν ο ρόλος του προϊσταμένου του τμήματος διοίκησης και οικονομικών της ΙΖ΄ΕΠΚΑ κ. Γιώργου Κεχαϊδη, αλλά και της οικονομικής υπολόγου του έργου κ. Ελένης Τοπαρλάκη. Και τους δύο θέλω να τους ευχαριστήσω και από την θέση αυτή. Οι εργασίες στο πεδίο ξεκίνησαν τον Σεπτέμβρη του 2010 και, αν εξαιρέσουμε την πρόσφατη κακοκαιρία, συνεχίζονται απρόσκοπτα μέχρι τώρα από μια πολυπληθή ομάδα -85 άτομα κ.μ.ο.- επιστημόνων, τεχνικών και ειδικευμένων εργατοτεχνιτών που δουλεύουν με ζήλο, συνέπεια και αποτελεσματικότητα σε συνθήκες που δεν είναι πάντα ιδανικές. Τους ευχαριστώ όλους θερμά. Στην τρέχουσα φάση του έργου προβλέπεται να ολοκληρωθούν οι υποδομές, αλλά και η συντήρηση και η αισθητική αποκατάσταση των δαπέδων και η ανάκτιση των τοίχων της δυτικής, νότιας και νοτιοανατολικής πτέρυγας  του μεγάλου περιστυλίου, ώστε το μνημείο να γίνει επισκέψιμο κατά προτίμηση πριν από το τέλος του 2014. Tώρα το ανάκτορο είναι κλειστό για το κοινό, άνοιξε ωστόσο την μέρα των μουσείων με ξεναγήσεις για σχολεία και κυρίως άνοιξε στις 30 Μαίου 2011 για τους κατοίκους της περιοχής με μια μεγάλη και ιδιαίτερα συγκινητική εκδήλωση που συνέδεσε το κορυφαίο μνημείο με την ζωντανή παράδοση του τόπου. Η εκδήλωση κινηματογραφήθηκε προβλήθηκε στην τηλεόραση και υπάρχει στο you tube. Η προβολή του μνημείου και του έργου στο κοινό γίνεται ως τώρα κυρίως με συνεντεύξεις και αφιερώματα, σύντομα  όμως θα είναι στον αέρα η σχετική ιστοσελίδα, όπου θα μπορεί κανείς να μαθαίνει όλα τα νέα του ανακτόρου. Στο μεταξύ δημοσιεύτηκε στα αγγλικά το πρώτο εκτενές επιστημονικό άρθρο όπου παρουσιάζονταιι όλα τα νέα συμπεράσματα της έρευνας μας μέχρι και το 2010. Αρκετά αναλυτική είναι η παρουσίαση του ανακτόρου στον κατάλογο της πρόσφατης περιοδικής έκθεσης για την Μακεδονία που έγινε στο Λούβρο, ενώ στο άμεσο μέλλον πρόκειται να δημοσιευτεί στα πρακτικά της σχετικής ημερίδας ανακοίνωση που αφορά στις λειτουργίες, τα πρότυπα και την ιδεολογική άποψη που αποτυπώνεται στο μνημείο. •    Α. Kottaridi, The Palace of  Philip II at Aegae  in Robin Lane Fox (Ed.), Brill’s Companion to ancient Macedon (2011)  •    Της ίδιας, Le palais d’ Aegai, les nouvelles decouvertes in  Macedoine antique, au royaume d’ Alexandre le Grand (2011) •    Της ίδιας, Le palais de Philippe IIem a Aegai. Fonction, Modelles, Ideologie Εξ αιτίας του προβληματικού υπεδάφους η αποστράγγιση είναι ένα από τα πρώτα ζητήματα που προσπαθήσαμε και την χρονιά που πέρασε να αντιμετωπίσουμε με την επέκταση του αντιστοίχου δικτύου. Με δεδομένο το τεράστιο πρόβλημα έλλειψης χώρων της ΙΖ΄ΕΠΚΑ στην περιοχή των Αιγών, αναγκαστική ήταν η επέκταση των υποστέγων στα οποία ταξινομούνται και αποθηκεύονται τα αρχιτεκτονικά μέλη, αλλά και η δημιουργία του υπόστεγου χώρου για την υδροβολή στα ανατολικά και του χώρου κατασκευής τεχνητού λίθου στα δυτικά του μνημείου. Οι διαγωνισμοί για τις προμήθειες υλικών και εργαλείων ήταν επίπονοι και χρονοβόροι προχώρησαν όμως εγκαίρως και εκτός από όλα τα άλλα στο ανάκτορο βρίσκεται πια πανέτοιμος να αναλάβει δράση ο γερανός που ελπίζω πως θα μας βοηθήσει να αναστηλώσουμε όχι μόνο τους τοίχους αλλά και κίονες έτσι που το μνημείο να αποκτήσει και πάλι κάτι από την παλιά του αίγλη. Με μια ιδιαίτερα ενισχυμένη ομάδα συντηρητών, η συντήρηση αποτέλεσε φυσικά έναν από τους κύριους τομείς της δραστηριότητας μας: Εργασίες έγιναν στο δωμάτιο Ε που αποδείχθηκε πολύ πιο απαιτητικό από ότι περιμέναμε. Συστηματικός καθαρισμός και σχολαστική τεκμηρίωση έγινε και στο μωσαϊκό στο συγκρότημα Α, στον ένα από τους ανδρώνες του οποίου βρέθηκαν θραύσματα από χρυσό στεφάνι ελιάς, μαρτυρία  σπάνια, πολύτιμη και απροσδόκητα άμεση των βασιλικών συμποσίων που τελέστηκαν εκεί σε πολύ κλειστό κύκλο… Μοναδικό, όσο και προβληματικό το ψηφιδωτό του ανδρώνα  G με την αρπαγή της Ευρώπης μας ανάγκασε να ακολουθήσουμε τον δρόμο και τον τρόπο των αρχαίων κατασκευαστών… Φορτία βότσαλα από την κοίτη του Αλιάκμονα μεταφέρθηκαν στο ανάκτορο, κοσκινίστηκαν και απλώθηκαν στο τραπέζι να ξεδιαλεχτούν με το χέρι μια-μια οι σπάνιες πολύτιμες ψηφίδες που ταιριάζουν σε χρώμα, ποιότητα και μέγεθος για να γίνουν οι συμπληρώσεις, αλλά και το νέο υπόστρωμα… Εν όψει της ανάκτισης μεγάλο βάρος δόθηκε στη συντήρηση των λίθινων μελών. Στην προηγούμενη φάση του έργου εκατοντάδες μέλη και θραύσματα που βρίσκονταν διάσπαρτα στο μνημείο συγκεντρώθηκαν σε περισσότερο προστατευόμενα σημεία, τεκμηριώθηκαν συστηματικά και ξεκίνησε η διεξοδική μελέτη και η συσχέτιση τους με τις κατά χώρα δομές του κτηρίου. Τώρα, αφού σε όλα τα μέλη και τα θραύσματα τοποθετήθηκαν σταθερά μετάλλινα καρτελάκια με τα νούμερα καταγραφής τους, ξεκίνησε συστηματικά η διαδικασία συντήρησης: μέλη και θραύσματα ταξινομούνται σε ομάδες κατά είδος, συσχετίζονται για να διαπιστωθεί αν κάποια συνανήκουν,  καθαρίζονται και στερεώνονται, συγκολλούνται και συμπληρώνονται και εν τέλει τακτοποιούνται σε προστατευόμενα σημεία. Ιδιαίτερα σημαντική είναι η αποκάλυψη των εξαιρετικής ποιότητας λευκών  κονιαμάτων που κάλυπταν όλα τα μέλη προστατεύοντας τα και δίνοντας τους την εικόνα, αλλά σχεδόν και την υφή αψεγάδιαστου λευκού μαρμάρου. Η συστηματική μελέτη των πολυποίκιλων κονιαμάτων του ανακτόρου των Αιγών είναι βέβαιο ότι θα πλουτίσει εξαιρετικά τις γνώσεις μας για την αρχαία τεχνολογία. Παράλληλα με τις εργασίες συντήρησης προχώρησε και η ανασκαφική τεκμηρίωση του κτηρίου στα νότια και δυτικά, στο δυτικό περιστύλιο αλλά και στο βόρειο ανάλημμα. 1.    Βόρειο ανάλημμα Εδώ έχουμε την μοναδική ευκαιρία να μελετήσουμε συστηματικά όχι μόνον τον τοίχο, αλλά και την επίχωση με την οποία συμπληρώθηκε η ταράτσα του ανακτόρου, ένα αρχαίο τεχνικό έργο πολύ μεγάλης κλίμακας το οποίο αποδείχτηκε εξαιρετικά αποτελεσματικό  -υπενθυμίζω ότι το συνολικό μήκος του αναλήμματος είναι 104 μ. (320 πόδια) το πάχος του τοίχου αντιστήριξης περ. 2,20μ., το ύψος του στα ανατολικά σχεδόν 8 μ. και στα δυτικά 14 μ.- Την μελέτη και δημοσίευση του αναλήμματος έχουν αναλάβει ο αρχαιολόγος Στέργιος Λιούλιας και η μηχανικός Ολυμπία Φελεκίδου, εγώ θα περιοριστώ εδώ σε μια διαπίστωση που αφορά στην  καταστροφή του. Παρατηρώντας τους σωρούς υλικών που υπήρχαν δίπλα από την διαδρομή του αναλημματικού τοίχου διαπιστώνεται ότι τα υλικά αυτά προέρχονται είτε από την επίστεψή του (γείσα και αντιθήματα γείσων) είτε πρόκειται για τμήματα της (βόρειας) όψης των λιθοπλίνθων του. Εξετάζοντας τα σημεία όπου ο αναλημματικός  τοίχος σώζεται σε ύψος μερικών δόμων γίνεται προφανές ότι υπάρχει βαθιά ρωγμή κατά μήκος σε απόσταση περίπου μισού μέτρου από την πρόσοψη, όσο δηλαδή το πάχος της δρομικής εξωτερικής λιθοπλίνθου. Η εξήγηση για το φαινόμενο αυτό νομίζω πως είναι η παρακάτω: Όταν τον πρώτο αιώνα μ.Χ. συνέβη η μεγάλη κατολίσθηση που κατέστρεψε οριστικά το άστυ των Αιγών, το ανατολικό τμήμα του αναλημματικού τοίχου (όπου βρέθηκαν τα γείσα)  θα πρέπει να σωζόταν ακόμη στο σύνολο του ύψους του, ενώ το υπόλοιπο είχε ήδη αρχίσει να λιθολογείται. Η τρομακτική ώθηση είχε σαν συνέπεια να καταρρεύσει το ανώτερο τμήμα του τοίχου ο οποίος  ρηγματώθηκε κατά μήκος. Σε ορισμένα σημεία κατέρρευσαν και τμήματα του μετώπου του τα οποία μαζί με τα γείσα καταχώθηκαν και καλύφθηκαν από βλάστηση με αποτέλεσμα να μη γίνουν αντιληπτά από αυτούς που τον λιθολόγησαν στη διάρκεια των αιώνων. Το υλικό αυτό σήμερα μπορεί να αποδειχτεί ιδιαίτερα χρήσιμο για την ανάταξη του μνημείου, αφού μας δίνει όχι μόνον ολόκληρη  την εντυπωσιακή επίστεψη του αναλημματικού τοίχου στο μισό περίπου του μήκους του, αλλά και ένα σημαντικό τμήμα της αρχικής όψης του 2.    Νότιος διάδρομος Στο πλαίσιο της προετοιμασίας για την ανάταξη του νότιου τοίχου του ανακτόρου αφαιρέθηκαν όλοι οι μάρτυρες που είχαν αφεθεί κατά την ανασκαφή του 2007-2009 και ερευνήθηκε σχολαστικά το «δάπεδο» από στρώση χαλικιών που εκτείνεται σχεδόν σε όλο το μήκος του μεγάλου περιστυλίου. Το «δάπεδο» αυτό που δεν έγινε αντιληπτό στις ανασκαφές της δεκαετίας του ’50 και ‘60,  βρίσκεται λίγο χαμηλότερα από την ευθυντηρία του ανακτόρου, αποτελείται από μια πυκνή στρώση χαλικιών χωρίς κονίαμα και εκτείνεται σχεδόν σε όλο το μήκος του νότιου τοίχου του μεγάλου περιστυλίου. Στα νότια έχει «κοπεί» από την θεμελίωση του εξωτερικού τοίχου του μεγάλου διαδρόμου που κατασκευάστηκε στα ελληνιστικά χρόνια. Όπως όλα δείχνουν πρόκειται για ένα «εργοταξιακό δάπεδο», μια επίστρωση που έγινε κατά τη διάρκεια του κτισίματος του κτηρίου, πιθανότατα σε περίοδο βροχών για να σταθεροποιήσει το πηλώδες έδαφος. Η βαθιά αυλακιά που τρέχει σε όλο του το μήκος παράλληλα με τον νότιο τοίχο του ανακτόρου και τα κάθετα προς αυτήν ίχνη που οδηγούν στον τοίχο σχετίζονται πιθανότατα με το σύστημα μετακίνησης των λιθόπλινθων που χρησιμοποιήθηκαν σαν οικοδομικό υλικό. Η μελέτη της δομής αλλά και της θεμελίωσης του εξωτερικού (νότιου) τοίχου του νότιου διαδρόμου, επιβεβαίωσε την αρχική μας διαπίστωση ότι ολόκληρη αυτή η κατασκευή είναι μια  μεταγενέστερη προσθήκη των ελληνιστικών χρόνων. Οι εσωτερικές κατατμήσεις  του δυτικού τμήματος του διαδρόμου χρονολογούνται σε περισσότερες φάσεις, κάποιοι μάλιστα από τους εγκάρσιους τοίχους φαίνεται πως κατασκευάστηκαν μετά την καταστροφή του ανακτόρου που έγινε λίγο πριν τα μέσα του 2ου προχριστιανικού αιώνα, ώστε να δημιουργηθούν μικροί χώροι για την στέγαση των τεχνιτών (κεραμείς, λιθοξόοι) που εγκαταστάθηκαν στον χώρο του βασιλικού καθιδρύματος των Αιγών μετά την κατάλυση του Μακεδονικού βασιλείου. 3.    Δυτικό περιστύλιο Αντίθετα με τον νότιο διάδρομο, το δυτικό περιστύλιο ανήκει στην αρχική φάση του ανακτόρου, δηλαδή κατασκευάστηκε μαζί με το μεγάλο περιστύλιο ανάμεσα στο 350-340 π.Χ. Η άποψη αυτή που διατυπώσαμε το 2009 επιβεβαιώνεται κατηγορηματικά από την ανασκαφή των θεμελιώσεων τόσο στο σημείο σύνδεσης των δύο περιστυλίων, όσο και σε άλλα τμήματα των χώρων του δυτικού περιστυλίου. Το δυτικό περιστύλιο που ήταν μονόροφο και χαμηλότερο και ουσιαστικά κρυβόταν πίσω από τον όγκο του ανατολικού σχεδιάστηκε εξ αρχής με σκοπό να στεγάσει βοηθητικές χρήσεις (λουτρά, μαγειρεία, αποθήκες, κ.λ.π). απαραίτητες για την υποστήριξη της επίσημης-δημόσιας λειτουργίας του κυρίως ανακτόρου. Ακόμη και ο μεγάλος νότιος διάδρομος που προστέθηκε στα ελληνιστικά χρόνια, συνδέοντας και εξωτερικά τα δύο περιστύλια, χρησιμοποιήθηκε στην περιοχή του δυτικού σαν αποθηκευτικός χώρος, όπως δείχνουν οι λάκκοι των μεγάλων πίθων που υπήρχαν κατά μήκος των τοίχων του, ξεκινώντας από την περιοχή του «σκευοφυλακίου». Έχοντας ουσιαστικά επιλύσει τα ζητήματα των οικοδομικών φάσεων, της κάτοψης αλλά και τα βασικά ζητήματα της πρόσοψης του μνημείου, προχωρήσαμε σε σκέψεις για την διαμόρφωση των ανωδομών. Χρησιμοποιώντας ενδείξεις, εικονογραφικά παράλληλα και το κριτήριο των αναλογιών που στο οικοδόμημα αυτό εφαρμόζεται με θρησκευτική ευλάβεια φτάσαμε σε υποθέσεις που φαίνονται εύλογες, αλλά με δεδομένη την τεράστια καταστροφή και την απώλεια υλικού που έχει υποστεί το μνημείο δεν θα μπορούσαμε να ελπίσουμε να αποδειχτούν. 4.    Ένα απροσδόκητο εύρημα Όμως ένα απολύτως απρόσμενο εύρημα ήρθε στο τέλος του Νοέμβρη του 2011 για να μας αποδείξει ότι τελικά στην αρχαιολογία τίποτε δεν είναι αδύνατο. Αφού απομακρύνθηκαν οι επιχώσεις των παλιών ανασκαφών που κάλυπταν την περιοχή στα δυτικά του βοηθητικού περιστυλίου, έγιναν δοκιμαστικές τομές για την διερεύνηση του πρανούς. Έτσι ήρθε στο φως ένας ευρύχωρος κιβωτιόσχημος τάφος που περιείχε μια ταφή και έξι ανακομιδές της παλαιοχριστιανικής εποχής. Η μεγάλη έκπληξη εδώ δεν ήταν το περιεχόμενο, αλλά το υλικό κατασκευής του, αφού το μνημείο αυτό ήταν ολόκληρο φτιαγμένο από λίθινα ψευδοπαράθυρα - από ένα σε κάθε πλευρά, δύο στο δάπεδο και δύο ως καλυπτήρες. Συνολικά είχαν χρησιμοποιηθεί οχτώ παράθυρα, από τα οποία τα έξι σώζονται σε πάρα πολύ καλή κατάσταση και διατηρούν όλες τις λεπτομέρειες με τις αρμοκαλύπτρες και την απομίμηση των εφηλίδων στην εξωτερική πλευρά τους και την απομίμηση του ξύλινου σκελετού στην εσωτερική, σώζοντας ακόμη και κομμάτια από τα κονιάματα τους που ανακαλούν την εικόνα του μαρμάρου. Οι διαστάσεις και οι εξαιρετικά ενδιαφέρουσες κατασκευαστικές και δομικές λεπτομέρειες των οκτώ ψευδοπαράθυρων, βρίσκουν απόλυτη αντιστοιχία στο λίθινο παράθυρο, κομμάτια του οποίου είχαν βρεθεί στα ανατολικά του μνημείου και δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία ότι αυτά τα σπανιότατα αρχιτεκτονικά μέλη προέρχονται από το σε κάθε επίπεδο πρωτοποριακό βασίλειο καθίδρυμα των Αιγών. Ο μοναδικός και απροσδόκητος αρχιτεκτονικός θησαυρός που μόλις άρχισε η συστηματική συντήρηση και η μελέτη του είναι ένα εύρημα με τεράστια αξία, αφού μαζί με τους ιωνικούς αμφιπεσσοκίονες και τα επιστύλια τους μας επιτρέπει να αποκτήσουμε με τον πιο σαφή και χειροπιαστό τρόπο μια πραγματική εικόνα για τον άνω όροφο του κτηρίου, γεγονός απολύτως σπάνιο, αν όχι μοναδικό για μνημεία αυτής της εποχής. Χάρη στο ανεκτίμητο αυτό εύρημα οι υποθέσεις γίνονται βεβαιότητες: Στον όροφο του σοφά μελετημένου μνημειακού προπύλου, τα ανακουφιστικά ανοίγματα που σίγουρα υπήρχαν επάνω από τα μετακιόνια έκλειναν με λίθινα ψευδοπαράθυρα, ανάμεσα από τα οποία υπήρχαν ιωνικοί ημικίονες. Η καινοφανής όσο και πρωτοποριακή αυτή εικόνα που ξεπερνά τα όρια του κλασικού, εισάγοντας στην γοητεία της ελληνιστικής σκηνογραφίας, άφησε τον απόηχό της στον «τάφο της Κρίσεως» στην γειτονική Μίεζα και τώρα μπορεί να αναστηθεί όχι μόνο στα σχέδια και στην εικονική ουτοπία, αλλά στον πραγματικό χώρο, πέτρινη, αυθεντική και χειροποίητη με όλο το βάρος και την αναστημένη αλήθεια της. Στο πρόπυλο υπήρχαν έξι λίθινα ψευδοπαράθυρα, τα υπόλοιπα τρία, ίδια σε διαστάσεις με τα προηγούμενα, δείχνουν πως πιθανότατα αντίστοιχες συστοιχίες υπήρχαν και στα στενά μέτωπα των στοών του ορόφου, αρθρώνοντας με ιδιαίτερα ενδιαφέροντα τρόπο την βόρεια και νότια όψη του ανατολικού τμήματος του  ανακτόρου των Αιγών. Το από παλιά γνωστό κομμάτι ενός αντίστοιχου, λίγο μικρότερου λίθινου ψευδοπαράθυρου δείχνει ότι ανάλογες συστοιχίες πρέπει να υπήρχαν και σε άλλα σημεία του οικοδομήματος, όμως αυτό είναι ένα επόμενο κομμάτι του γοητευτικού παζλ του ανακτόρου των Αιγών.

Μινωικές γραφές και μινωικός πολιτισμός

ΣΗΜΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ΤΟ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ,Ο ΜΙΝΩΪΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΘ. ΜΗΝΑ ΤΣΙΚΡΙΤΖΗ,
ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΠΕΡΑΣΜΑΤΑ.
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΣΚΟΥ ΤΗΣ ΦΑΙΣΤΟΥ, ΤΩΝ ΑΓΝΩΣΤΩΝ ΓΡΑΦΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΤΙ ΚΡΥΒΕΙ Ο ΜΙΝΩΪΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΞΕΠΕΡΑΣΤΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ.

ΠΡΟΒΛΗΘΗΚΕ ΤΗΝ ΖΗΝΙΑ (ΠΕΜΠΤΗ) ΣΤΙΣ 05 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2012 ΣΤΙΣ 12:00 ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΔΥΟ ΩΡΩΝ,

ΜΙΑ ΕΚΠΟΜΠΗ ΣΤΑΘΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΜΕ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΚΑΙ ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΕΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΠΟΥ ΞΕΣΚΕΠΑΖΟΥΝ ΤΑ ΨΕΜΜΑΤΑ ΤΟΥ ΡΩΜΑΙΪΚΟΥ ΚΡΑΤΙΔΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ ΕΚΠΟΜΠΗΣ Ο ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΣ ,ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΚΑΙ ΕΚΔΟΤΗΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ΙΧΩΡ , ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΠΕΞΗΣ.
ΕΚΠΟΜΠΗ ΕΝΔΕΚΑΤΗ ια΄

ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΙ:

Δρ.ΜΗΝΑΣ ΤΣΙΚΡΙΤΖΗΣ Δρ. ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ.
Δρ. ΠΩΛ ΛΑ ΒΙΟΛΕΤ ΑΣΤΡΟΝΟΜΟΣ ΑΣΤΡΟΦΥΣΙΚΟΣ.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΡΟΥΣΣΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΕΣ ΕΚΠΟΜΠΗΣ

ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΕΙΔΙΚΟΣ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΠΟΔΙΝΗΣ ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ ΣΚΟΠΙΜΩΣ ΜΗ ΚΑΛΑ ΕΞΗΓΗΜΕΝΩΝ ΦΑΙΝΟΜΕΝΩΝ

Η ΕΚΠΟΜΠΗ ΕΙΝΑΙ ΜΑΓΝΗΤΟΓΡΑΦΗΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ .

130 αγάλματα άθικτα σε υπόγειο αρχαίο χώρο στην Αθήνα

Αναρτήθηκε από ***ΜΑΚΕΔΩΝ*** | Κυριακή, 29 Ιανουαρίου 2012  at 6:54 μ.μ.

Labels : ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙΣ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ

Μακάρι να ισχύει κάτι τέτοιο..

Η μεγαλύτερη ανακάλυψη στην υφήλιο. Παγκόσμια.

Υπάρχει κάτω από την Αθήνα υπόγειος χώρος αρχαίος που οδηγεί σε άθικτο ναό, τον έχουνε βρει εδώ και... 25 χρόνια με 130 αγάλματα άθικτα σε άριστη κατάσταση και πολλά άλλα πράγματα και το κρατάνε μυστικό τόσα χρόνια..

Τι κρύβεται εκεί;;

Τι φοβούνται να μην αποκαλυφθεί και το κρύβουν 25 χρόνια;
Υπάρχουν εικασίες ότι υπάρχει και το χρυσελεφάντινο άγαλμα. Εκεί υπήρχαν ανάγλυφα παντού στον χώρο γεμάτο σαν αυτά που έχει ο Παρθενώνας γύρω γύρω. Τα αγάλματα και ο χώρος τουλάχιστον τότες πριν το ξανακλείσουν ήτανε άθικτος.

Τα αγάλματα ήταν τέλειος άθικτα, χωρίς να λείπουν χέρια μύτες όπως λείπουν σε αυτά τα αγάλματα που έχουμε έξω,τα περισσότερα σπασμένα στο μουσείο της ακρόπολης και παντού. Χωρίς την παραμικρή γρατζουνιά. Και όλα αυτά μέχρις εκεί που προχώρησαν γιατί δεν το εξερεύνησαν όλο το μέρος.

Ποιοι είναι αυτοί που έχουνε σταματήσει τόσα χρόνια το άνοιγμα της στοάς;
Ξυπνήστε Έλληνες....

Το έβγαλε στην φόρα ο άνθρωπος που το ανακάλυψε..αλλιώς ακόμα δεν θα ξέραμε τίποτα.
Το ανακοίνωσε ο άνθρωπος γιατί λέει φτάνει πια, ήρθε ο καιρός να δοξαστεί η Ελλάδα. με τους προδότες τους ανθέλληνες που μας κυβερνάνε τόσα χρόνια..

Δείτε την προχθεσινή εκπομπή μυστικά περάσματα και δεν θα το πιστεύετε.
Πρέπει αμέσως το υπουργείο πολιτισμου να πάρει θέση. Τι εκανε τοσα χρονια; Ποιος ειναι ο σατανικος του ρολος και ποιοι κρυβονται απο πισω. Σιγουρα ανθελληνες. Παει καπου το μυαλο μου;

Πρέπει να έρθουν αρχαιολόγοι από όλο τον κόσμο και να ανοιχτεί το μέρος!

Ακουστέ το βίντεο από το 58.07 και θα σας πιάσουνε τα νευρά σας σίγουρα.

 

Το σημειωματά​ριο του Νεύτωνα

Το πανεπιστήμιο Κέμπριτζ, όπου δίδασκε ο διάσημος φυσικός και μαθηματικός Ισαάκ Νεύτων, επιτρέπει πλέον τη διαδικτυακή πρόσβαση οποιουδήποτε ενδιαφερόμενου στα ψηφιοποιημένα χειρόγραφα και πρωτότυπα τυπωμένα έργα του  μεγάλου επιστήμονα. Μεταξύ αυτών βρίσκεται η πρωτότυπη τυπωμένη έκδοση του αριστουργήματός του «Principia Mathematica» (Μαθηματικές Αρχές της Φυσικής Φιλοσοφίας), μαζί με τις εμβόλιμες σχετικές χειρόγραφες σημειώσεις και απαντητικά σχόλια στους επικριτές του, που ο ίδιος είχε κάνει πάνω στο δικό του αντίτυπο.



Για ρίξτε όμως και μια ματιά στο σημειωματάριό του. Αναγνωρίζετε τη γλώσσα που χρησιμοποιούσε;

http://cudl.lib.cam.ac.uk/view/MS-ADD-03996/9

 

http://cudl.lib.cam.ac.uk/view/MS-ADD-03996/9