Η ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣΟΦΙΑ

Αναφερόμενοι στο ελληνικο αλφάβητο και επομένως στην ελληνική γλώσσα, διαπιστώνουμε οτι τίποτα δεν είναι τυχαίο. Η πυθαγόρειος σκέψη καταλήγει στην αντιστοιχία κάθε γράμματος της ελληνικής αλφαβήτου με έναν αριθμό. Οι Πυθαγόρειοι απάντησαν στο ερώτημα ''τί το σοφόν?'' . Μοναδική απάντηση ''ο αριθμός'' ενώ στο δευτερο σκέλος=''τι δεύτερον εις σοφίαν'' (δηλαδη τι έρχεται δεύτερο μετά τον αριθμό σε σοφία) απάντησαν:''o τοις πράγμασιν τα ονόματα θέμενος'' (δηλαδή εκείνος που έδωσε τις ονομασίες σε κάθε πράγμα).
Η αντιστοιχία των γραμματων και των αριθμών έχει ως εξής:
Α = 1 Ι = 10 Ρ = 100
Β = 2 Κ = 20 Σ = 200
Γ = 3 Λ = 30 Τ = 300
Δ = 4 Μ = 40 Υ = 400
Ε = 5 Ν = 50 Φ = 500
F = 6 Ξ = 60 Χ = 600
Z = 7 Ο = 70 Ψ = 700
Η = 8 Π = 80 Ω = 800
Θ = 9 Q = 90 σαμπί = 900

Aπό το σημερινό αλφάβητο λείπουν 3 γράμματα της αρχαίας ελληνικής αλφαβήτου, τα οποία ειναι τοποθετημένα στον παραπάνω πίνακα. Αυτά είναι το Δίγαμα (F), το κόππα(Q), και το σαμπι (δεν μπορεί να τυποθεί αλλά φανταστείτε το σαν ένα μικρό ''π'' με μία ελαφρώς προς τα δεξιά κλίση).
Κάθε λέξη λοιπόν βγάζει κάποιο συγκεκριμένο άθροισμα(πχ ΗΛΙΟΣ= 8+30+10+70+200=318). Οι Πυθαγόρειοι μας εισάγουν - με το παραπάνω ρητό- σ'ένα αριθμητικό ''παιχνίδι'' μεταξύ αριθμών και λέξεων(λεξάριθμος). Τί το ενδιαφέρον έχει αυτό το ''παχνίδι''? ότι λέξεις και φράσεις συμπίπτουν μεταξύ τους δημιουργόντας ισοψηφίες ή δίνοντας αριθμούς που παραπέμπουν σε γεγονότα και χρονολογίες. Ενδεικτικά θα παραθέσω ορισμένα παραδείγματα : Η λέξη που μας ενδιαφερει αρχικά είναι η λέξη αριθμός(εκ του ρήματος αραρίσκω, που σημαίνει θέτω σε σειρά) - ΑΡΙΘΜΟς= 1 + 100 + 10 + 9 + 40 + 70 + 200 = 430
ΑΡΙΘΜΟΣ=430 - ακριβώς 430 βγάζουν και οι λέξεις ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ, ΝΟΜΟΣ, ΕΥΘΕΙΑ. Πράγματι τα μαθηματικά δεν υπάρχουν χωρίς τον αριθμό, ενώ ο αριθμός είναι ο ίδιος ο νόμος του σύμπαντος, όσο για την ευθεία αυτή ορίζεται από δύο συντεταγμένες οριζόμενες από αριθμούς. Αν σκεφτούμε ότιι το ''θείον'' είναι όπως και ο αριθμός ''πανταχού παρών και τα πάντα πληρών'' και ότι και τα δυο έχουν χαρακτηριστικό τη σοφία, τότε απόλυτα δικαιολογείται και η ακόλουθη ισοψηφία: ΑΡΙΘΜΟΣ=ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ=430. Σύμπτωση?
Ας μείνουμε στα μαθηματικα: η λέξη ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ μας δίνει το άθροισμα 1264. Δεν είναι τυχαίο ότι και οι λέξεις ΘΕΩΡΗΜΑΤΑ και ΤΡΙΓΩΝΑ, δίνουν ακριβώς τον ίδιο λεξάριθμο. ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ= ΘΕΩΡΗΜΑΤΑ= ΤΡΙΓΩΝΑ=1264. Το γεγονός ότι οι λέξεις αυτές έχουν άμεση μεταξύ τους σχέση, είναι και αυτό τυχαίο?
Πολλοί από εμάς διδαχθήκαμε στα σχολεία τον τρόπο με τον οποίο αποδυκνείεται οττ το ''π'' ισούται με 3,14. Κανείς όμως εκ των διδασκόντων δεν επιχείρησε να το επιλύσει βάσει του λεξαριθμικού συστήματος της ελληνικής γλώσσης- κάτι που ακούγεται απολύτως φυσικό. Από την θεωρία που διδαχθήκαμε όμως τότε, ακόμα και σήμερα γνωρίζουμε ότι ''π'' = ΜΗΚΟΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΥ/ ΔΙΑΜΕΤΡΟΣ. Αν λοιπόν εφαρμόσουμε την μέθοδο της αντιστοιχίας αριθμών και γραμμάτων, έχουμε: ''π'' = ΜΗΚΟΣ (338) + ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ (1016) + ΚΥΚΛΟΥ (940) / ΔΙΑΜΕΤΡΟΣ (730) = 2294/ 730 = 3,1424657534... Βλέπουμε οτι η ελληνική γλώσσα αποδικνύει τον γεωμετρικό αυτό τύπο, δίνοντας αποτέλεσμα 3,14.Σύμπτωση? Η δυνατότητα της γλώσσας είναι εκπληκτική και αυτό αποδικνύεται και από εναν άλλον μαθηματικό τύπο του Φ = 1,61. Το ''Φ'' ισσούται(λόγω απουσίας συμβόλων θα τυπωθεί ολογράφως)- Φ = η τετραγωνική ρίζα του 5 + 1 / 2 . '' Η τετραγωνική ρίζα του 5'' στην αρχαία ελληνική καλείται ''Ο ΠΕΝΤΕΠΟΔΟΣ'', το 1 καλείται ''ΕΝ'', ενώ το 2 είναι ''Η ΔΥΑΣ''. Έτσι εχουμε : Φ = O (70) ΠΕΝΤΕΠΟΔΟΣ (864) + ΕΝ (55) / Η (8) ΔΥΑΣ (605) = 989/ 613 = 1,61.. Τελικά ίσως να παραμένει ακόμα σύμπτωση αυτή η δυνατότητα των λεξαρίθμων.
Δυστυχώς για κάποιους, η απόδειξη μαθηματικών θεωρημάτων δεν είναι η μοναδική δυνατότητα της ελληνικής γλώσσας. Εαν πάρουμε την φράση ''Ο ΛΕΞΑΡΙΘΜΟΣ'' = 595, θα παρατιρήσουμε ότι ισοψηφεί με την λέξη ''ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ'' = 595. Μία άλλη ισοψηφία που μας οδηγεί στα ίδια συμπεράσματα είναι και αυτή της φράσης ''ΛΕΞΑΡΙΘΜΙΚΟΝ ΣΥΝΟΛΟΝ'' = 1275 με την λέξη ''ΠΡΟΒΛΕΠΤΙΚΟΤΗΣ'' = 1275. Έχει δηλαδή η ελληνική γλώσσα την δυνατότητα προβλέψης μελλοντικών συμβάντων? Εαν γράψουμε την λέξη ''ΝΕΡΩΝ'' (κάποιος κύριος που σκότωσε την μητέρα του κι έκαψε την Ρώμη) θα λάβουμε το άθροισμα 1005. Δεν είναι τυχαίο ότι η φράση ''ΙΔΙΑΝ ΜΗΤΕΡΑΝ ΑΠΕΚΤΕΙΝΕ'' (σκότωσε την ίδια του την μητέρα) δίνει άθροισμα 1005. ''ΝΕΡΩΝ'' = ''ΙΔΙΑΝ ΜΗΤΕΡΑΝ ΑΠΕΚΤΕΙΝΕ'' = 1005.
Είναι γνωστό στους γνώστες της ιστορίας ότι ο μεγάλος ΕΛΛΗΝ στρατηλάτης- ο Μέγας Αλέξανδρος πέθανε στην πόλη της Βαβυλώνας. Εάν λοιπόν πάρουμε την φράσιν ''Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΠΟΘΝΗΣΚΕΙ'' θα λάβουμε ως άθροισμα τον αριθμό 1293- άθροισμα το οποίο έχει και η φράσις ''Η ΒΑΒΥΛΩΝ'' (ονομαστική πτώση).. αρα, ''Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΠΟΘΝΗΣΚΕΙ'' = ''Η ΒΑΒΥΛΩΝ'' = 1293.
Είναι επίσης γνωστό από την ελληνική μυθιστορία ότι οι Ολύμπιοι θεοί τρέφονταν με αμβροσία και νέκταρ... Πράγματι η λέξη ''ΟΛΥΜΠΙΟΣ'' = 900 ενώ ''ΑΜΒΡΟΣΙΑ'' = 424 + ''ΝΕΚΤΑΡ'' = 476 = 900...''ΟΛΥΜΠΙΟΣ'' =''ΑΜΒΡΟΣΙΑ'' + ''ΝΕΚΤΑΡ'' = 900... ΣΎΜΠΤΩΣΗ?
Όσοι διαβάσουν το ''Περί του Ε του εν Δελφοίς'' του Πλουτάρχου θα μάθουν ότι ο αριθμός 5 ( 5 = το γραμμα Ε ) είναι ο σοφότατος όλων και φυσικά ο αριθμός του Απόλλωνος (για όσους δεν γνωρίζουν΄, Απόλλων=εκφράζει το φως, το μέτρο και την μουσική αρμονία). Έχουμε: '' ΆΠΟΛΛΩΝ Ε '' = '' ΜΟΥΣΙΚΗ ''+ '' ΗΛΙΟΣ '' = 1066. Σύμπτωση?
Έχουμε ακόμα λέξεις που βγάζουν ενδιαφέροντα αθροίσματα : '' TO MΕΓΑ ΘΗΡΙΟΝ'' = 666, ...άλλο... '' ΣΑΚΗΣ ΡΟΥΒΑΣ ΓΙΟΥΡΟΒΙΖΙΟΝ = ΑΓΙΑ ΤΕΛΕΣΙΣ ΟΛΥΜΠΙΑΔΟΣ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ = ΑΠΕΡΓΙΑ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΟΤΕ = Ο ΜΠΟΥΣ ΕΠΑΝΕΚΛΕΓΕΤΑΙ ΠΡΟΕΔΡΟΣ = ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΦΩΣ = 2004... άλλο... ''ΠΑΤΡΙΚ ΑΣΤΕΡΙΑΣ''= ''Ο ΠΟΥΣΤΗΣ'' = 1328 --- ναι! δεν είναι ψέμα! άλλο... ''ΚΕΝΤΕΡΗΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΗΣ'' = 2000.
Συμπτώσεις? ... Επαναλαμβανόμενη σύμπτωση παύει να είναι σύμπτωση... Οι παραπάνω ισοψηφίες δεν είναι οι μοναδικές που υπάρχουν απλά παρέθεσα κάποιες απο τις σημαντικότερες. Δεν είναι τυχαίο αυτό που κάνουν στο εξωτερικό : να διδάσκουν την αρχαία ελληνική γλώσσα και να μην παύουν να λένε ότι έχει μαθηματική δομή και εμπεριέχει την μουσική αρμονία, όπως επίσης και ότι είναι η γλώσσα των ηλεκτρονικών υπολογιστών- η μητέρα όλων των γλωσσών! Να δούμε σε αυτή τη χώρα πόσο κατώτερα θα την υποβαθμίσουμε και σε πιο σημείο πρέπει να φτάσουμε εμείς (οι ομιλούντες) για να τη φέρουμε στην θέση που της αξίζει.

πηγη
Andreas Dimitrelis